John Aldington - Songs From The Garden - Sitting Target (www.sittingtarget.net)
Als 16-jarige zat John Aldington in een lokaal Londens bandje, dat op een avond zo'n 40 jaar geleden de gelegenheid kreeg om (de toen nog niet beroemde) David Bowie te begeleiden. In die tijd bepaalden platenmaatschappijen nog hoe een artiest moest klinken en zelf iets opnemen en uitbrengen was lang zo gemakkelijk niet als tegenwoordig. Dus bleef Aldington, die zijn eigen ideeën had over muziek, onbekend bij het grote publiek. Hij trad op, maakte wat demo's en verdiende zijn brood als cameraman. Op een zomeravond werd hij uitgenodigd voor een tuinfeest waar iedereen geacht werd een instrument mee te nemen en iets te zingen. Dat leidde tot Songs From The Garden, uitgebracht door Sitting Target, een van die onafhankelijke platenlabels, die uitgaan van muziek die ze mooi vinden in plaats van de vraag of ze dit kunnen verkopen.
Kort samengevat klinkt de hesige stem van John Aldington als een kruising tussen zijn meer beroemde landgenoten Feargal Sharkey (A Good Heart) en Jim Diamond (I Should've Known Better). In zijn muziek ontbreekt echter de vreselijke jaren '80 opsmuk die de toenmalige hits van die twee kenmerkt. Aldington begeleidt zichzelf enkel op akoestische gitaar en heeft grootheden uit de jaren '60 en '70 (o.a. James Taylor, Cat Stevens) als voorbeeld. Producer Martin Colley (die ook vele BBC Sessions deed) heeft het album Songs From The Garden van een heerlijk naturel geluid voorzien.
Hoewel er heel wat verdriet voorbijkomt in de luisterliedjes zijn ze niet bitter van toon, er schemert zelfs een zeker (aangeboren?) optimisme door. John Aldington beschouwt alledaagse taferelen, soms als een buitenstaander, maar gaandeweg het album lijken er meer autobiografische elementen te worden toegevoegd. In openingsnummer Tomorrow's Saturday horen we over een eenzame uitgaansavond (met een impliciete verwijzing naar Peter Sarstedt, wie kent hem nog?). Andere thema's zijn de sleur van het huiselijk leven in een driehoeksrelatie, het geen tijd meer voor elkaar hebben omdat iedereen het zo druk heeft, een verloren liefde of definitief voorbije jeugd. In Chase Your Dream zingt hij in de eerste persoon, hij wil niet zijn zoals alle anderen die de wereld aan zich voorbij zien trekken. Later in Looking Back vraagt hij zich met een zekere vinnigheid af of 'we could ever be that happy again', zoals in die eindeloze zomer uit zijn jeugd. Growing Pains verhaalt over de gevoelens en vragen bij het opgroeien en volwassen worden, terwijl Who Am I? meer filosofisch van aard is. Don't Turn Away is dan weer een aandoenlijke vraag om hulp. De inhoud hoeft niet per se uit eigen ervaring te komen, maar juist het gebruik van ik en wij in deze nummers maakt de teksten wat mij betreft persoonlijker en daardoor aansprekender.
De dromen en vragen van Songs From the Garden zijn onderdeel van het dagelijks leven. Dat maakt de inhoud van de liedjes herkenbaar. Hier en daar doen ze me denken aan vervlogen tijden van niet eens zo heel lang geleden, toch klinkt John Aldington niet oubollig. Integendeel zelfs, zijn fingerpicking gitaarspel in combinatie met de naturelle productie zorgen voor een fijn expressief geluid.
Mirjam Adriaans, waardering 8
Luister zelf op: www.myspace.com/johnaldington.