In alle gevallen gaat het om een uitgave in eigen beheer. Het gaat steeds minder goed met platenmaatschappijen, maar omdat het relatief eenvoudig is geworden om zelf alles te doen en je je eigen werk via internet gemakkelijk kan verspreiden, is dit een mooie manier om mensen kennis te laten maken met je werk. Bij Lily Kiara is er wel sprake van een maatschappij, Sybil Sings, maar in dit geval is die opgezet om juist dat soort muziek (en poëzie) te verspreiden, dus rekenen we dat ook tot eigen beheer.
The Good Case - Rather Slow (Though Not Necessarily) Sad Songs - eigen beheer
The Good Case staat voor Groninger Cees Reezigt, die altijd al in bandjes (o.a. Grumpy Old Men) heeft gespeeld, maar op zijn 47ste pas zijn tweede plaat uitbrengt. De muziek is atmosferisch, donker melancholiek. De stem doet denken aan Peter Gabriel, maar dan zonder diens indringende scherpte. Wie er precies meedoen is niet duidelijk, (elektrische) gitaar, drums en toetsen zijn te horen, een bas, een banjo (ook een cello?) en enige vervreemdende effecten. De teksten zijn hier en daar wat fatalistisch ('where we're going, we're heading for the end', uit het openingsnummer Where Are We Going), maar hij roept ook op tot actie in Ring Them Bells: 'we have deeds to do, walls to tear down and be giants among men'. Voor de armen, verdwaalden, hongerigen, eenzamen... Enfin, hij heeft het hart op de juiste plaats.
Website: members.home.nl/polreezigt.
Lily Kiara - On This Ground - eigen beheer Sibyl Sings sis001-cd
Hoewel singer-songwriters nog altijd hoofdzakelijk mannen zijn, zijn er steeds meer vrouwen die zich op dit genre richten. Zo is er Lily Kiara, die overigens niet alleen muziek maakt, maar ook podiumervaring heeft als danseres en choreografe. On This Ground begint met gesproken tekst, Clue is meer een gedicht dan een song. Haar warme stem heeft een fijn scherp randje en roept associaties op met Suzanne Vega. Hoewel het merendeel ingetogen gezongen of soms zelfs gesproken wordt, kan ze wel fel uithalen, zo laat ze horen in Smile. Ze begeleidt zichzelf op gitaar en schrijft toegankelijk poëtische, soms dromerige teksten. Op drie nummers krijgt ze hulp, New Day krijgt een wat jazzy tint door de kornet van Felicity Provan die ook te horen is op het licht spiritueel klinkende World. Op titelnummer On This Ground hanteert Andy Moor de subtiele elektrische gitaar. Lily Kiara heeft een heerlijk intiem album gemaakt, dat groeit naarmate je vaker luistert.
Website: www.lilykiara.nl.
Hartog - Storyteller - eigen beheer EYE001
Nog een intieme plaat is er van Hartog Eysman, kortweg Hartog. Deze Amsterdammer speelde rock, jazz, dance en soul, alvorens hij in 2006 terugkeerde bij waar hij ooit begon: liedjes zingen met gitaar. Hoofdmoot van de begeleiding is dan ook de akoestische gitaar, op enkele nummers bijgestaan door toetsen en sounds van Alberto Klein Goldewijk (o.a. Arthur Umbgrove). Op titelnummer Storyteller en in iets mindere mate op afsluiter We Are All Auditioning (Hartogs variant op het Shakespeariaanse 'all the world's a stage') zijn deze sounds (wat mij betreft iets te) nadrukkelijk aanwezig, maar de hieraan voorafgaande 9 meer sobere liedjes overtuigen me ruimschoots van de kwaliteiten die Hartog in huis heeft. Met zijn lichthese ietwat nasale stem zingt hij gevoelige balladen met een, veelal persoonlijk getint, verhaal over liefde, onzekerheid, een storm die vanbinnen woedt, herinneringen, het schrijven van liedjes. Mooi debuut als singer-songwriter.
Website: www.hartogmusic.com.
Mathijs Leeuwis - Complete Recorded Works In Chronological Order 2007 - eigen beheer
Complete Works is geen verzameling van een carrière, maar van een jaar opnemen. Mathijs Leeuwis is een debutant en klinkt doorleefd als een oude rot, ondanks zijn leeftijd, hij is pas 23. Als je dat niet weet zou je zweren dat deze stem al jaren in de muziek rondloopt, gevormd door rook en alcohol. Leeuwis heeft gekozen voor de blues, en dus klinkt er naast akoestische gitaar of dobro een mondharmonica (de blues harp). Die neemt hij zelf voor zijn rekening op het breekbare Take Me Away, en bereikt daarmee een soort kampvuur-effect, maar het instrument wordt verder bespeeld door Jan Michiel Hoog Antink, die er een melancholieke sfeer mee creëert. Guus van Mierlo hanteert de contrabas voor de donkere accenten. Voor wie van mooie folkballads houdt is er de ingetogen versie van John Hardy, de enige niet door Leeuwis zelf geschreven song op deze plaat. Wat Mathijs Leeuwis in dat ene jaar dat hij bezig is met optreden en liedjes schrijven voor elkaar heeft gekregen belooft heel veel voor de toekomst, ben benieuwd of hij dat kan waarmaken op een volgend album.
Website: www.myspace.com/mathijsleeuwis.
Mirjam Adriaans