Rail Band - Belle Epoque volume 1: Soundiata - Sterns Africa STCD 3033-34 (distributie Munich)
Twee bekende namen uit de Afrikaanse muziek zijn Mory Kanté en Salif Keita. Beide heren maakten deel uit van de Rail Band, een inmiddels legendarische groep uit Mali. Er is nu een compilatie verschenen van drie dubbelcd's, waarop het werk van deze formatie is verzameld. Belle Epoque volume 1: Soundiata, omspant het tijdperk 1970-1983, de eerste 13 jaar van het bestaan van de Rail Band.
Bijgevoegd zit een informatieve inlay, met daarin de geschiedenis van het ontstaan van de Rail Band en de drie eerste periodes. In het hart van Bamako werd het Buffet hotel gevestigd bij het treinstation. De stationschef besefte dat hij voor vermaak moest zorgen nadat Mali in 1968 onafhankelijk werd en er een toestroom ontstond van buitenlandse (zakelijke) reizigers. Het begon met Tidiani Kone, die muzikanten bij elkaar zocht. Hij ontdekte Salif Keita, die eerst weigerde om voor geld te zingen, maar uiteindelijk toestemde en zo ontstond in 1970 de Rail Band, die regelmatig optredens verzorgde in het hotel.
1970-1972
Weinig muzikanten, geen drums, wel timbalen en percussie, en drie gitaristen. Salif Keita bleek een meester in de stijl van de mandingo griotten en met moderne folklore bevestigde de Rail Band zijn Malinese identiteit.
1972-1976
Door het succes moesten meer muzikanten aangenomen worden, en een ervan was Mory Kanté, uit Guinée maar opgegroeid in Mali, die de balafon bespeelde. Hij nam ook regelmatig de microfoon ter hand, en dat leidde tot problemen met Keita. Die vertrok, en om de liederen uit de Bambara-traditie te zingen werd Magan Ganessy ingehuurd. Djelimady Sissoko werd de derde zanger.
1977-1983
Djelimady Tounkara en Mory Kanté werden uit de band gezet, omdat ze te laat van een reis terugkwamen, waardoor ze enkele concerten van de Rail Band hadden gemist. Zij gingen hun eigen weg, Djelimady richtte het Mandingo Trio op en de Rail Band kwijnde weg. Het trio werd populairder, en Djelimady werd uiteindelijk teruggevraagd bij de Rail Band, die na 1981 steeds meer geïnspireerd werd door rumba-melodieën, waardoor de klassieke mandingo-stijl waarmee de groep beroemd werd werd verdrongen.
Een van de belangrijkste verdiensten van de Rail Band is dat de groep altijd open is geweest voor nieuwe mensen en nieuwe ideeën. Bovendien was het taboedoorbrekend dat er zangers waren van verschillende bevolkingsklassen. In de jaren '80 bleef de Rail Band nog spelen in het Buffet hotel, maar de zaken gingen veel slechter en in de jaren '90 verhuisde de groep naar de buitenwijken, waar ze nog steeds in de Djembe club in Lafiabougou optreden.
Belle Epoque volume 1: Soundiata bevat een verzameling nummers uit deze eerste jaren van het bestaan van de Rail Band. Drie nummers vormen een eerbetoon aan Sunjata Keita, de grondlegger van het Mandingo rijk in de 13de eeuw. Zowel Mory Kanté als Salif Keita eren hem, Keita maakte nog een keer een nieuwe versie die hier ook is opgenomen. Ook het Malinese leger krijgt lof, en er wordt een oproep gedaan om van het land, dat nu immers onafhankelijk is, een democratie te maken.
In het najaar van 2007 volgen nog de uitgaven Belle Epoque volume 2: Mansa en volume 3: Dioba, en een heruitgave van de LP Allo Bamako, Malian Dance Music Of The 1970s (1979) van Djelimady Tounkara & Super Rail Band International.