Op 29 oktober spelen The Cowboy Angels hun eerste 'officiële' optreden
in Antwerpen. De groep bestaat uit een stel gerenommeerde Belgische
artiesten, die samen een eerbetoon brengen aan Gram Parsons. Yurek
Onzia, oprichter van deze 'huldeband', geeft uitleg over de man die
Keith Richards country leerde spelen.
Via e-mail kwam het onderstaande interviewtje tot stand, met schrijver/journalist Yurek Onzia, die zelf ook al jaren muzikant is in The Believers. We stelden hem vragen over het belang van Gram Parsons, het project The Cowboy Angels, rootsmuziek in België en eventuele optredens in Nederland.
FF: Wij kennen uiteraard de naam Gram Parsons, vooral in combinatie met zijn muze Emmylou Harris. Zijn werk is bij onze redactie wat minder bekend. Zou je in een paar woorden iets over zijn muziek kunnen zeggen en uitleggen hoe belangrijk die (volgens jullie) is geweest? En is dat in deze moderne tijd (toch zo'n dertig jaar na dato) ook nog te merken?
YO: Gram Parsons was de eerste die een brug sloeg tussen country en de hippe levensstijl en psychedelische rock van de late jaren zestig. Zodoende blies hij de countrymuziek, de blues van de blanke Amerikaan, een ferme wolk peper in de kont en ontstond de countryrock. Met The Byrds maakte hij "Sweetheart of the Rodeo", en daarna met The Flying Burrito Brothers "The Gilded Palace of Sin", twee mijlpalen die een lichtend voorbeeld waren voor zowat alle latere americana - en alt.country-artiesten, van de prille R.E.M. en The Jayhawks over Steve Earle en Dwight Yokam tot Lucinda Williams en Ryan Adams. Tussendoor leerde hij zijn drinkebroer Keith Richards country spelen (zie ook: Wild Horses en een kwart van Exile on Main Street), en nam hij met het puikje van Elvis' liveband ook nog "GP" en "Grievous Angel" op, alweer twee meesterwerken die voor de moderne rootsmuziek zijn wat de Witte van de Beatles is voor de popmuziek.
FF: Vervolgens willen we ook wat meer weten over het project. Er verscheen al een voorstellend artikel op Folkforum, maar hoe zijn de leden van The Cowboy Angels met elkaar in contact gekomen en hoe heeft het project zijn definitieve vorm gekregen?
YO: Vrij simpel: ik droomde al een hele tijd van een Gram Parsons-tribute. Vervolgens heb ik een lijstje gemaakt van de meest geschikte muzikanten en hen gelokt met allerlei valse beloften. Dat laatste is niet waar, hoor. Met Peter Seghers speelde ik al jaren samen in mijn eigen band, The Believers. Een aantal van de andere muzikanten, zoals drummer Piet De Houwer (The Seatsniffers), snarenduivel Lazy Horse (Flip Kowlier) en zangeres Martine Van Hoof (Sin Alley en Dashboard Darling) kende ik al een poosje. Piet bracht zijn bassende broer Bop (The Whodads, The Spanners) mee, en via een gunstige wind kwamen daarna ook toetsenman Pieter van Bogaert en pedalsteelwonder Jef Marinus me aanwaaien. De rest is, zoals ze zeggen, geschiedenis, haha.
FF: Het gaat qua genre om rootsmuziek. Hier in Nederland is dat een flinke subcultuur geworden, en trekt het inmiddels behoorlijk wat publiek. Hoe zit dat op dit moment in België, zou je iets kunnen zeggen over de ontwikkelingen bij jullie?
YO: De onbetwiste koningen van de rootsmuziek in België zijn The Seatsniffers. In de Vlaamse media nog steeds enorm ondergewaardeerd, maar populair bij muziekliefhebbers en in vele buitenlanden, en sinds een poos ook erg in zwang als Europese begeleiders van rootscoryfeeën als Wanda Jackson, Barrence Whitfield en Jason Ringenberg. Daarnaast heb je sterke bands zoals Last Call, Big Dave en The Rythm Junks, en flink wat jonge groepen die aan de weg timmeren, zoals Dashboard Darling. Er zijn ook succesvolle bands in de poprocksfeer die allerlei rootselementen in hun muziek hebben verwerkt, zoals Flip Kowlier en Admiral Freebee. En natuurlijk zijn er gunstige katalysatoren zoals de populaire Rootsnights in het Antwerpse Hof ter Lo en het Rythm & Bluessfestival in Peer, dat doorheen de jaren uitgegroeid is van een puur bluesfestival tot een jaarlijks wereldvermaard rootsfestijn.
FF: Een vraag die hierbij aansluit, Folkforum is tenslotte een Nederlandse site: zijn er ook plannen om bij ons in Nederland op te treden met dit programma?
YO: Aangezien we nog steeds veel goeds horen over de losse Hollandse zeden en vrouwen, behoort die piste zeker tot de mogelijkheden, haha. Maar alle gekheid op een stokje: Gram Parsons en The Flying Burrito Brothers waren in de jaren 70, met dank aan de VPRO en vurige apostelen zoals radiomaker Jan Donkers, populairder in Nederland dan in Vlaanderen. Wat ons betreft: zeer graag dus. Bij deze doe ik een oproep aan alle performante Nederlandse boekingsagenten: make us an offer we can't refuse!
Het optreden van The Cowboy Angels vindt plaats op 29 oktober 2006, in de Crossroads, Mechelsesteenweg 8 in Antwerpen, aanvang 16:30 uur.
Meer info via www.cowboyangels.be.