Fluxus zal concerten die al voor 2006 zijn vastgelegd nog gewoon spelen. Daar horen ook twee tournees bij door Groot Brittannië. Maar officieel is het laatste concert als Fluxus in België eind dit jaar tijdens een folkdriedaagse in Leuven. Op donderdag 29 december is het afscheidsconcert met vrienden in de Leuvense Predikherenkerk waarna het beroemde Britse Blowzabella de tranen wegveegt met een bal. Rest nog een diepe buiging voor de afgelopen tien jaar.
Fluxus ontstond in 1996 toen Stefan Timmermans (schalmei, doedelzak, fluit en klarinet) zich aansloot bij Paul Garriau (gitaar, draailier) en diens kinderen Koen (sopraan, alt- en tenorsax) en Greet (diatonische accordeon). Heel wat ‘Garriau-composities' werden daarmee nieuw leven ingeblazen. De basis van het groepsgeluid is steeds zo gebleven: saxen plus al die traditionele instrumenten. Naast Vlaamse roots werd ook inventief omgegaan met invloeden uit Galicië, Scandinavië en Frankrijk. Een nog eigentijdser geluid werd verkregen met de komst van drummer/percussionist Geert Simoen en bassist Sam Van Ingelgem.
De afgelopen jaren werd de koers van Fluxus minder eenduidig. Doedelzakspeler/fluitist en begenadigd aankondiger Stefan Timmermans kreeg het steeds drukker met andere werkzaamheden. Naast de instrumentale vlotte aanpak van weleer waarmee Fluxus traditionele muziek meer toegankelijk maakte, kwam er meer plaats voor jazzinvloeden én luisterlied. Met name Greet Garriau bracht rustige songs in, zoals al te horen is op het album Noë uit ‘01.
Bij Timmermans' afnemende beschikbaarheid trad de groep geregeld op onder de naam Trans Garriau Expresse. Uiteindelijk stapte Timmermans uit de groep. In 2003 verscheen de eerste Fluxus-cd zonder hem: Transparant. Daarop meerdere luisterliedjes van Greet Garriau. Op Transparant is ook Timmermans' opvolger te horen: dee jonge getalenteerde multi-instrumentalist Toon van Mierlo (doedels, fluiten, pipes). Maar Van Mierlo vertrok eerder dit jaar weer, hoewel hij zich nog graag aansloot bij de balversie van Fluxus (VELUX 3000) en bij Okavango. Stefan Timmermans keerde terug als reddende engel, maar zijn hulp was voor tijdelijk. Uiteindelijk is nu dus besloten om als Fluxus te stoppen.
De muzikanten zullen met het verscheiden van Fluxus geenszins uit beeld verdwijnen. Ze behoren tot de inner circle van de Vlaamse folk, dus zullen ze geregeld als gast opduiken in allerlei formaties. Zoals gezegd blijft Okavango. En dan zijn er nog een hele trits groepen waarin de Fluxus-muzikanten een rol spelen. Eigenlijk teveel om op te noemen. Goed, toch maar een paar dan: Ashels (Paul en Koen Garriau), Madingma (Stefan Timmermans), Göze Large (Toon van Mierlo en Sam van Ingelgem), Architecten van de Toekomst (Koen Garriau), tal van theaterprojecten (Greet Garriau, Geert Simoen), Naragonia (Toon van Mierlo), Zambiance en Esta Loco (Geert Simoen), Folk² (Koen Garriau, Sam van Ingelgem), Tantra (Sam van Ingelgem), Embrun (Toon van Mierlo), etc...
Discografie: Pingoeroe ('98), Bouquet Garni ('98 - samen met Laïs, Ambrozijn en De Cauter), Noë ('01) en Transparant ('03). Website: www.fluxusmusic.be.