Gert de Meijer (1953 - 2006) begon op 10-jarige leeftijd gitaar te spelen. Zijn belangrijkste invloeden waren groepen als The Beatles en The Rolling Stones. Na een paar jaar raakte hij op die popmuziek uitgeluisterd en kwam in aanraking met old time en blues. Oude meesters als Uncle Dave Macon, Doc Watson, Charlie Patton en Bo Carter werden zijn nieuwe voorbeelden, later gevolgd door Pete Seeger, John Fahey, Leo Kottke, Bruce Cockburn en Richard Thompson. Door hun muziek veranderde langzaamaan zijn spelstijl.
In het clubcircuit en op festivals in Vlaanderen en Nederland maakte hij indruk met zijn finger-picking stijl. Het duurde dan ook niet lang voordat Job Zomer hem uitnodigde een album met blues-, ragtime en folkinstrumentaaltjes op te nemen op het Stoof-label. Hij was 22 en had zijn eerste elpee: Clear Tunes (Stoof MU 7420). Daarna volgden enkele albums in eigen beheer. In 2000 verscheen het album Behind the Dunes bij het Duitse Acoustic Music records. In 2003 volgde Acoustickled. In 2005 verscheen, in eigen beheer, het album Spirit of the Turtle.
In een ‘In Memoriam' in BN/De Stem citeert Ronald Verstraten de gitarist, als-ie weer eens is aangesproken op zijn afwijkende meningen: „Ik ben niet rúimdenkend, ik ben ándersdenkend. En dat baseer ik op jarenlang lezen van zowel Elsevier als Vrij Nederland!".
En zo vervolgt Verstraten:
...Een man die dus objectiviteit leek na te streven, maar toch zat Gert onmiskenbaar in de linkse hoek. Net als zijn Amerikaanse folkhelden Woody Guthrie en Pete Seeger in wier voetspoor hij trad door zelf gitaar en banjo te spelen. Gert bracht een groot deel van zijn jeugd in Terneuzen door en doorliep er ook de middelbare school. Onder zijn generatiegenoten had hij een zekere faam, zonder dat hij een voortrekkersrol voor zichzelf opeiste. Hij was sociaal bewogen en werkte voor een huiskamerproject in Vlissingen en in Terneuzen onder meer op het Schippersinternaat. Zijn hart lag echter bij de muziek. (...) Gert was een solist pur sang. Niettemin bracht hij eind jaren negentig een cd uit met een band die de cryptisch afgekorte titel B.S.U.R droeg, oftewel ‘Wees zoals je bent'. Nog onlangs, na ontslag uit het ziekenhuis, liet hij weten dat het er slecht uitzag, maar dat hij zou vechten tegen zijn ziekte. Strijdbaar tot op het laatst, want Gert was wie hij was....
