Met Carole en Riek vormde zij vanaf 1936 het succesvolle close-harmonytrio The Novelty Sisters. In 1938 stond ze al op het podium van muziekcafé De Waag in Haarlem. In de jaren vijftig trok ze rond met nummers als Heer Halewijn. Toen ze in de jaren zestig taveerne De Waag heropende serveerde Coby Schreijer er eerst een combinatie van oud-Hollandse liedjes, Franse chansons, het poppenspel van Rien en Maaike Baartmans. Maar onder haar hoede groeide De Waag
uit tot meer dan een knusse huiskamer met wijn en muziek. De taveerne
werd een belangrijk onderdeel van de internationale folkscene. Pete Seeger trad er op, net als Paul Simon dat deed, en de Waag werd een reusachtige springplak voor jong talent.
Naast Seeger en Simon haalde Schreijer ook folkies als Joan Baez en Alex Campbell
naar Haarlem. Ze gaf ook beginnende folkzangers uit eigen land
gelegenheid podiumervaring op te doen. Het leverde haar naast de Penning van Verdienste van de gemeente Haarlem de eeuwige dank op van artiesten als Boudewijn de Groot, Lenny Kuhr, Elly & Rikkert en Astrid Nijgh. Boudewijn de Groot stond als tiener al bij haar op het podium.
In de jaren zestig, zeventig speelde Cobi Scheijer als geëngageerd zangeres op manifestaties van Dolle Mina, Rooie Vrouwen, Wij Vrouwen Eisen, de vakbeweging etcetera. Waar maar ook ging ze de Nederlandse vrouwenbeweging voor met gitaar en zang in de emancipatiestrijd.
Genoodzaakt door gezondheidsproblemen verhuisde ze in de loop van de negentiger jaren naar het Rosa Spierhuis, de werkgemeenschap voor oudere kunstenaars te Laren.
In 1998, dook ze onder leiding van Boudewijn de Groot de studio in en nam het sobere maar indrukwekkende album 'Klein Ritueel' op. Een bewogen tachtigjarig leven klinkt door haar stem heen. Je hoort oude onbekende nummers als 'Zo was mijn lief', 'Maagd uit baden' en meer van dat fraais. Bekender klinken 'De Noordzee' dat ook eens door Boudewijn de Groot werd opgenomen, of de traditionals 'Het spinnewiel' en 'Het waren twee koningskinderen'. In totaal 18 verstilde pareltjes slechts begeleid op gitaar, een viool, een accordeon en een fluit.
In
een serie in het Haarlem Dagblad verhaalde ze over De Waag. Ze blikte
er graag op de laboratoriumfunctie. ,,Het was een proeftuin voor
wat er komen zou. Ik weet nog dat ik er zelf al héél vroeg Mijn vlakke
Land, de Brel-vertaling van Ernst van Altena zong. Maar ja, later koos hij toch een jonge meid om het op de plaat te zetten. Dat was Liesbeth List. En die zong dat nog vals ook.'' (...) Dat zij artiesten als Lenny Kuhr en Boudewijn de Groot zou
hebben ontdekt, gaat haar te ver. 'Weet u wat ik kan? Ik kan horen of
er talent in zit.' (...) 'Als iemand zingt hoor ik: hé, daar zit een
sterretje in.'...
Twee jaar geleden is een ongeautoriseerde biografie uitgekomen onder de titel Door de zee van tijd - het gezongen leven van Cobi Schreijer, een rebelse meid' (geschreven door Angeline van den Berg).