Johnny Cunningham hier geflankeerd door
zangere Susan McKeown (links) en gitarist
Aiden Brennan, twee weken voor zijn door
op december tijdens de A Winter Talisman
Tour in de VS
Schotse violist Johnny Cunningham (46) plots overleden
- door Henk -
Iedereen die eind jaren zeventig genoten heeft van de swingende concerten van de Schotse band Silly Wizzard zal schrikken bij het trieste nieuws van het plotse overlijden van de 46-jarige violist Johnny Cunningham. Op 15 december j.l. kreeg hij in New York City een hartaanval die hij niet overleefde. De middag ervoor stond hij nog op het podium van de Night Eagle in de plaats Oxford bij New York in het kader van alweer de derde editie van de Winter Talisman Tour samen met zangeres Susan McKeown en gitarist Aidan Brennan.
Het Silly Wizzard-succes was voor Johnny Cunningham destijds het startsein voor glanzende carrière die zich hoofdzakelijk in de Verenigde Staten voltrok. Zijn open plek in Silly Wizzard werd tijdelijk ingenomen door Dougie MacLean. In '88 maakte Silly Wizzard haar laatste tournee. Dat was in Amerika, met in het publiek... Johnny.
Johnny was een non-conformist. Hij ging gewoonlijk in het zwart gekleed, in leer of suede. Op zijn rechterarm prijkte een grote tattoo van het Book of Kells. Het liet hem koud wat anderen ervan vonden. Zijn jongere broer, accordeonist/producer Phil met wie Johnny in Silly Wizzard samenspeelde, bleef in Schotland. Ze verloren elkaar nooit uit het oog en speelden geregeld samen als duo, maar bijvoorbeeld ook in de supergroep Relativity samen met mensen als Micheal O'Domhnaill en Triona Ni Dhomhnaill van The Bothy Band. Deze zomer nog traden Johnny en Phil samen met Dougie MacLean op tijdens het Smithsonian Folklife Festival.
Thuis in het Schotse plaatsje Portobelleo waar Johnny in '57 werd geboren, groeide hij op in een muzikaal nest. Op zijn vijfde speelde hij samen met zijn 3-jarige broertje Phil harmonica in de Green Lee Old Age Pensioner Harmonica Band. De kleuters Phil en John tussen een stel bejaarden. Waar Phil soepel overschakelde naar klavier-accordeon, waren piano-lessen aan Johnnie niet besteed. Van zijn oma kreeg hij op zijn achtste verjaardag een oude viool. Hij viel er meteen voor.
Maar Johnny trok zich nooit van iemand iets aan. Op zijn veertiende liet hij het ouderlijk huis achter zich en trok met zijn fiddle de wijde wereld in. In een interview met Laurie Devine voor Dirty Linen zei hij daar later eens over: "My father said something important to me when I told him I was leaving home (to play music.) 'In my life, I didn't get to do a lot of things that I wanted to do because of responsibilities. If you're going to do this, just do it properly.' That just stuck in my mind. If it was one of these things where (in the beginning) it was cold, we had no money, it wasn't like, 'Let's give this up and run home.' I never really went back and spent time with my parents until I was 18 or 19….
Hij onderhield een razend druk bestaan met in zijn achterhoofd steeds het credo van zijn oma: "Life is too short. Why spend it sleeping? You're going to spend an awful lot of time sleeping..." Over zijn brede belangstelling zegt hij in het Dirty Linen interview: "Music is the central part of my life. I'm really interested in poetry, the spoken word. That's a part of the Celtic culture which has been sadly ignored. All the songs are, after all, is spoken words with great music." (…) "I'm interested in anything that makes me feel good. I'm interested in anything I have a gut reaction to, so I'm interested in poetry, a lot of different kind of film. Because anything that enhances my existence, I like. And there is no excuse for boredom. I can read and listen to music. How could I ever be bored?"
Zijn brede belangstelling bracht Johnny Cunningham ver. Hij speelde vier jaar bij de beroemde groep Nightnoise en trok rond met The Celtic Fiddle Festival. Met laatsgenoemde groep bracht hij twee jaar geleden het album Rendezvous uit. Het Celtic Fiddle Festival is (of beter was) een trio, bestaande uit de Ier Kevin Burke, Johnny Cunningham en de Breton Christian Lemaitre, drie toppers in hun muziek.
Met zijn eigen alternatieve band Raindogs maakte hij twee albums en tourde met artiesten als Bob Dylan, Don Henley en Warren Zevon. De lijst met grote namen met wie hij tourde of waarvan hij albums produceerde lijkt oneindig. Om er slechts enkele te noemen: Bonny Raitt, Bill Morrissey, Hall & Oates. Cherish the Ladies, Solas en Susan McKeown.
Na zijn tijd bij Nightnoise schreef hij muziek en tekst voor de succesvolle theaterproductie "Peter & Wendy", waar ook een album van uit kwam. En zo resulteerde samenwerking met de beroemde schrijver Thomas Moore in een van diens boek 'Care Of The Soul' afgeleide dubbel-album 'The Soul Of Christmas'. In een project met Seamus Egan, (Solas), Jeanne Butler en Colin Dunn, (Riverdance) en Harvey Goldsmith/Radio CIty Music Hall Enterprises, schreef Johnny tekst en muziek voor de show "Dancing on Dangerous Ground.".
Daarna - tot aan zijn dood twee weken geleden - werkte Johnny nauw samen met producer, director, Renee McCormick. Het resultaat is ondermeer een documentaire over vrouwen die hadden besloten geen moeder te worden, de titel: "A Life Outside Convention," Johnny maakte voor die soundtrack naast invloeden uit keltische muziek ook gebruik van jazz en americana.