Zijn familie maakte op Facebook het droevige nieuws bekend dat zanger, instrumentalist en liedjesschrijver Lenny Laroux is overleden. De frontman, met kenmerkende rode pet, van onder meer Allez Mama en Laroux schreef slechts een week geleden dat zijn einde naderde en dat hij nog graag een laatste optreden wilde doen, maar helaas was hij te ziek om live afscheid te kunnen nemen van zijn muzikale vrienden en fans. Lenny Laroux is 65 jaar geworden.
Al van kinds af aan is Utrechter Lenny Laroux (alias van Ben van der Tier) actief in de muziek. Zo rond zijn achtste heeft hij zijn eerste bandje, Street Boys, samen met zijn broer, en de muziek laat hem niet meer los. Een oom speelt accordeon in 1967 en de kleine Ben begeleidt hem op drums, het schijnt zijn eerste betalende optreden te zijn geweest.
Hij speelt in diverse formaties, waaronder Trader en De Neus, een nederpopband waarvoor hij in 1982 vanachter zijn drumkit naar voren kwam om te zingen. Vervolgens ontdekt hij begin jaren '90 de cajun & zydeco, hij ruilt zijn drumkit in voor een accordeon en dat is het begin van Allez Mama waarmee hij een zestal albums (zowel studio als live) uitbrengt. De muziek die ze maken mag dan afkomstig zijn uit de omgeving van de moerassen van Louisiana, hun liedjes zijn Nederlandstalig en de band heeft zelfs een klein hitje met Je Liegt Dat Je Barst. Ze zijn graag geziene gasten op diverse festivals en opmerkelijk is dat Laroux als linkshandige zijn accordeon onorthodox ondersteboven houdt.
Maar Lenny Laroux verbreedt graag zijn horizon en besluit een nevenproject op te starten, kortweg Laroux genaamd. In een interview met Folkforum zegt hij: "Als zydeco-band ben je niet meer geloofwaardig als je met een een draailier aan de gang gaat. Dus heb ik nu mijn expansie drift buiten de band Allez Mama in dit soloproject verwoord." Hij maakt een solo-album, Liever een Pallieter (2005), waarop de bandleden van Allez Mama gastrollen vervullen. Over zijn muzikale invloeden zegt hij: "Natuurlijk heb ik veel geluisterd naar Kadril, Urban Trad, Laïs, Garmarna, Afro Celt en Paul Simon, maar ook naar Dimitri van Toren, Cornelis Vreeswijk, Johan Verminnen en Fred Piek. Je wordt als kind door je omgeving gemaakt en dat geldt muzikaal ook denk ik."
Met Laroux speelt hij in intiemere zalen en theaters en het project gaat de boventoon voeren in zijn muzikale leven. Folk, kleinkunst en altijd een open geest voor andere wereldmuziek vormen de rode draad door zijn werk. En er volgen op den duur nog een paar albums, Gekanteld Gras (2016) en Tussen De Buien Door, dat nog maar net verschenen is. Daarop speelt hij, naast accordeon en trekzak ook melodica, fujara (Slowaakse fluit), talking drum en handpan (ook wel hang genoemd). Muzikale invloeden uit de Balkan, Ierland, Vlaanderen en de Mississippi delta vinden hun weg in de liedjes van Laroux.
Een week geleden kondigde Lenny Laroux zelf zijn naderende einde aan in een besloten Facebookgroep: "Lieve mensen. Als er iets vast staat is het dat het leven eindig is. Dat geldt ook voor mij. Mijn voorland is te zwaar voor een man met mijn karakter. Hoop jullie nog een keer te zien." Hij had het optreden gepland op 29 mei, maar hij ging veel sneller achteruit dan verwacht en zijn familie heeft bekendgemaakt dat hij op de ochtend van 16 mei is overleden. Folkforum wenst zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen veel sterkte in de komende tijd.
Onderstaande foto werd gemaakt door Ronald Rietman bij een optreden van Laroux op Folkwoods in 2005:
Lenny Laroux, 26 juli 1956 - 16 mei 2022