Onlangs kwam de plaat Raising Sand uit, met veel droevige, desolate
liedjes over mislukte liefdes en ander menselijk leed, gezongen door
Robert Plant en Alison Krauss. De bronstige rockzanger met zijn enorme
vocale uithalen en de zangeres met de serene stem die als geen ander
het country en bluegrassrepertoire uit de Appalachen kan vertolken. Een
wonderlijke combinatie, zo vinden ze allebei, en dat staat te lezen in
een interview van Gijsbert Kamer met het duo in De Volkskrant.
Enkele citaten:
...Krauss: ‘Ik wilde wat meer de diepte in, met een iets andere manier van zingen, nieuwe kanten van mij ontdekken, even geen jubelliedjes meer.' Plant: ‘Voor mij ging er een wereld open: liedjes van Townes van Zandt, Tom Waits en de Everly Brothers, maar daar paste mijn eigen Please Read The Letter best tussen. Ik heb me een compleet andere manier van zingen aangeleerd, en hoop dat ik dat andere kunstje straks met de mannen nog kan.' Dat de stemmen uiteindelijk zo mooi kleuren met een bedeesde Plant en een smachtende Krauss, is vooral te danken aan producer [T-Bone, red.] Burnett. (...) Krauss: ‘Soms volgde ik Robert, dan weer hield ik mijn mond omdat hij geen aanvulling behoefde.' Het klinkt allemaal heel vanzelfsprekend, aldus Robert Plant, ‘maar geloof me, het was echt een gekkenhuis af en toe. Ik had echt moeite mijn zang van dat typische mannelijke te ontdoen en teder te klinken, maar het lukte'...
...‘Definitief is nog niks, maar we gaan volgend jaar zo goed als zeker samen spelen', zegt Plant. ‘Ik hoop het, deze samenwerking was voor mij een revelatie, ik wil dat gevoel nog jaren vasthouden.'...
In de Vlaamse krant De Morgen waardeert Bart Steenhaut Raising Sand met 4 sterren, en schrijft:
...Het valt op hoezeer de stemmen van Krauss en Plant in elkaar opgaan, alsof het was voorbestemd dat ze elkaar ooit achter de microfoon zouden ontmoeten. Op de koop toe heeft producer T-Bone Burnett (zie ook: Dylan en Costello) een groep excellente muzikanten verzameld, van wie Marc Ribot, Greg Leisz en Patrick Warren kwaliteitslabels zijn voor wie wel eens de kleinste lettertjes op platenhoezen uitpluist...
...Samen vlechten ze een broeierig, onheilspellend geluid in elkaar dat meer dan eens doet denken aan de transparante sound van Daniel Lanois. Met rock-'n-roll heeft het allemaal weinig van doen, maar veel betere rootsplaten zullen er dit jaar niet gemaakt worden...