Editie 2007 van Folkfestival Dranouter staat op het punt van beginnen
en dat is voor De Morgen aanleiding om de hoofdact, de Ierse zangeres
Sinéad O'Connor, te laten interviewen door Kurt Blondeel. Nog niet zo
lang geleden wou ze kappen met de muziek, maar ze keerde alsnog op haar
stappen terug en bracht de cd Theology uit. "Meestal ben ik een
doodgewone vrouw die haar huishouden bereddert en haar kinderen
opvoedt.", zo vertelt ze.
Bij de derde poging lukt het om O'Connor aan de telefoon te krijgen, en volgt een uitgebreid gesprek, over religie, haar succes in de popwereld en waarom ze er de brui aan wou geven. Maar het gaat ook over muziek. Hieronder enkele citaten uit het artikel van Blondeel en het interview:
...Sinéad O'Connor is dan ook nooit bestand geweest tegen de tol van de roem. Op haar twintig jaar oude debuut The Lion and the Cobra legde ze een woede, pijn en passie voor die men van vrouwelijke singer-songwriters niet gewend was. Met haar kaalgeschoren hoofd en uitgerafelde kleren werd ze aanzien als een kwaaie tante, terwijl ze zichzelf zacht en kwetsbaar vond. Toen ze een verschrikkelijk taboe wou doorbreken, werd ze verketterd...
...Voor heel wat songteksten van Theology heb je bijna letterlijk geput uit het Oude Testament. Ben je je in de muziek al aan het warm lopen voor je droomjob, die van godsdienstlerares?
"In zekere zin wel. Ik heb lang gedacht dat ik de muziek vaarwel wilde zeggen, terwijl het in werkelijkheid de hele industrie errond was die me de strot uitkwam. Daarom ben ik verheugd dat ik nu zonder complexen mijn zin kan doen. Als ik een rootsreggaeplaat wil maken of eentje vol gregoriaanse gezangen, hoef ik me van niemand iets aan te trekken. Zolang ik geen oud dametje ben dat nauwelijks nog kan zingen, hoef ik dus niet noodzakelijk voor een klas te staan om een waardevolle boodschap over te brengen."...
...Voor je nieuwe plaat heb je een cover van Curtis Mayfields 'We the People Who Are Darker than Blue' opgenomen. Ik moest daarbij denken aan een citaat uit de film The Commitments: 'De Ieren zijn de zwarten van Europa, de Dubliners de zwarten van Ierland, en de Northsiders de zwarten van Dublin.' Is jou als kind ook zo'n minderwaardigheidscomplex opgedrongen?
"Absoluut. Curtis Mayfield heeft die song geschreven tegen de achtergrond van de burgerrechtenbeweging uit de jaren zestig. Hij zingt over het verschrikkelijke effect dat vooroordelen en racisme uitoefenen op iemands gevoel van eigenwaarde, en over hoe het zwarten onmogelijk werd gemaakt iets goeds over zichzelf te denken.
"Volgens mij kunnen Ieren, zeker die van mijn leeftijd, zich daar perfect mee identificeren. Want toen ik jong was, werd het je nog ingestampt dat je een goede katholiek moest zijn. Met andere woorden: je moest ervan overtuigd blijven dat je in wezen slecht bent. Tevreden zijn met jezelf was een zonde. Je groeide op met het geloof dat er iets verschrikkelijk boosaardigs en verkeerds was met seks en liefde. Terwijl dat net de bron van alle leven is, en van alle creativiteit."
Zou je nu nog een popster zijn geweest als je in 1992 in Saturday Night Live niet die foto van de paus had verscheurd? De heisa die je daarmee hebt veroorzaakt, heeft je carrière nagenoeg gekelderd.
"Ik ben net heel blij met alle heisa die ik heb veroorzaakt. Ik had een welbepaald doel: het systematische kindermisbruik binnen de katholieke kerk aanklagen. Ik vind dat ik dat doel op een snelle en efficiënte manier heb bereikt. En verder: ik wou helemaal geen popster zijn. Ik wou mijn popcarrière bewust kelderen. Helaas is het me niet gelukt."...
Over haar verklaring dat ze lesbisch was zegt ze:
..."Dat was bullshit, ja. Weet je hoe het is in Ierland? Wetten die het privéleven beschermen, gelden voor iedereen, behalve voor artiesten. 'Zelf gezocht', zegt men hier dan. En dat terwijl muziek maar een heel beperkt deeltje van mijn leven uitmaakt. Meestal ben ik een doodgewone vrouw die haar huishouden bereddert en haar kinderen opvoedt. Ik wil niets liever dan doodgewoon zijn. De muziekindustrie drijft je er daarentegen binnen de kortste keren toe van jezelf te denken dat je fan-fucking-tastic bent."...
...Wat de Dranoutergangers ten slotte zullen willen weten: hou je nog wel van de nummers die tegen wil en dank een ster van je hebben gemaakt?
"O ja. Het zou niet juist zijn om songs die ik ten slotte zelf heb geschreven, níét te spelen. Als dat degene zijn die het publiek van mij wil horen, zou het zelfs dom zijn."...
Voor het volledige artikel en het interview zie: www.demorgen.be.