,,We gaan van koers veranderen. In zekere zin terug naar de basis, maar
met een klein aantal nieuwe muzikanten. En het wordt een flink stuk
donkerder, weg van vaste songstructuren, met heel veel sfeer. De
extremen aftasten: hard en luid tegenover heel intiem," aldus Jorunn
Bauweraerts over de toekomst van Laïs. Ze komt aan het woord in een
artikel in het Vlaamse dagblad De Standaard naar aanleiding van de
release van de driedelige cd-box Documenta (EMI-Virgin) ter gelegenheid
van het tienjarig bestaan van Laïs.
Jorunn Bauweraerts reageert op de constatering van journalist Peter Vantyghem dat de volgende cd van Laïs erg belangrijk wordt. Bauweraerts zegt daarover ook: ,,We zitten eigenlijk al een jaar in een nieuwe creatieve fase. (...) En we discussiëren nu veel meer. We zijn volwassen en we weten wat we willen. Dat maakt het natuurlijk moeilijker.''
Vantyghem: ...de drie vrouwen zijn pas halfweg, zeggen ze. De uitdagingen liggen voor het rapen. Ze moeten dringend iets doen aan hun teksten, die wat te veel naar de negentiende eeuw geuren. Ze kunnen hun volwassen zang organischer met de muziek vermengen, eventueel zelf instrumenten bespelen, met elektronica experimenteren. Op de hoes van Documenta poseren ze in lange, witte jurken: is dat het imago dat ze verder willen onderhouden?
En over Documenta schrijft Vantyghem ondermeer:
...Laïs trekt enkele verborgen archiefladen open. Documenta laat vooral horen hoe eigenzinnigheid loont (...) Documenta is in de eerste plaats een aanvullende uitgave. De muziek voegt weinig wezenlijks toe aan het bestaande verhaal, maar laat horen hoe de groep evolueerde, en in welke richtingen het trio had kunnen evolueren. Het is jammer dat er geen dvd bij zit: dat had het document volledig gemaakt...
In het artikel komen behalve Jorunn Bauweraerts ook Annelies Brosens en Nathalie Delcroix aan het woord. Hier nog enkele passages:
...,,Voor een Best of vonden we het toch wat vroeg'', zegt Nathalie. ,,Toen kwam het idee om een soort muzikaal dagboek te maken. Veel stukken zijn verspreid over projecten, er is veel vraag naar. Maar ik denk dat je Documenta ook kunt beschouwen als het einde van een eerste hoofdstuk.'' Dat eerste hoofdstuk begon met a-capellazang. Op de cd A capella 1996 waren tien stukjes te horen, waarvan de meeste later op het debuutalbum verschenen. ,,Nu klinkt die aanpak vooral charmant'', zegt Nathalie. ,,Zoveel overgave. We hadden echt 'goesting'. Ik vind het ontwapenend"...
...De tweede cd in de box getuigt van de dramatische verandering van Laïs tussen 1996 en 2004. Live in Brussels is een registratie van een concert in de Ancienne Belgique, met een tienkoppige band op het podium. Laïs had een geweldige power ontwikkeld, die vormgegeven werd door onder meer drummer Marc Bonne, en de solisten Didier Laloy (accordeon) en Wouter Vandenabeele (viool). ,,We zijn het altijd snel beu geweest om liedjes op dezelfde manier te brengen'', vertelt Annelies Brosens. ,,We gaan ervan uit dat het publiek dat vervelend vindt, maar vooral willen we het voor onszelf boeiend houden. Live staan we geen plaat te promoten. Daardoor zijn er verschillende Laïssen geweest, maar we hebben van elke vorm evenveel genoten.''...
...Laïs is ook altijd een groep geweest van projecten. De meisjes werden al snel gevraagd om her en der mee te zingen, maar van die samenwerkingen met onder meer Johan Verminnen en I Muvrini is niets te vinden op Scrapbook , de derde cd van Documenta . Wel staan er zestien songs op waarmee fans blij zullen zijn: outtakes, filmmuziek, liederen uit projecten, remixen. Dit is het experimentele Laïs. Het is interessant te horen hoe ,,Dormez Dormez'', ,,De klacht van een verstoten minnares'' en ,,Marie Madeleine'' klonken voor Wouter Van Belle ermee aan de slag ging. ,,Zo moest het volgens ons klinken'', zegt Nathalie. ,,Ik vraag me af of we nog zouden toestaan dat iemand, hoe goed ook, onze aanpak zo radicaal zou veranderen'', voegt Annelies eraan toe....