De Vlaamse An Pierlé - achter de piano zit ze steeds op een
transparante skippybal - opereert niet meer onder eigen naam maar onder
die van haar band White Velvet. In dagblad De Gelderlander zegt ze
tegen Rob Broere: "We zijn een hechte groep geworden". Vandeweek
verscheen haar derde album An Pierlé & White Velvet. Dat is
opgenomen in haar woonkamer in Gent: „Vandaar dat je af en toe
vogeltjes hoort".
Pierlé schreef de nummers samen met haar levensgezel en gitarist Koen Gisen, die de plaat produceerde. Samen met Peter de Bosschere (percussie), Klaas Delvaux (bas, gitaar, cello) en Tom Wolf (gitaar) vormen ze de ‘nieuwe' band White Velvet. Pierlé in De Gelderlander: „We hebben de laatste jaren zoveel samen gespeeld, dat we een hechte groep met een heel eigen geluid zijn geworden. Daarom wilde ik niet langer alleen onder mijn naam opereren en hebben we een bandnaam bedacht".
Hier nog een passages uit het artikel van Rob Broere:
...De zangeres-pianiste werd in het verleden door Nederlandse popjournalisten steevast vergeleken met Tori Amos. Dat heeft ze nooit helemaal begrepen. Zelf rekent ze de vroege Roxy Music en het Franse duo Les Rita Mitsouko tot haar échte inspiratiebronnen. „Ik ben eigenlijk niet zo'n singer-songwritertype." Voor Pierlé en Gisen is een album meer dan een opgenomen versie van een aantal liedjes. Ze zien het als ‘een speeltuin waarin je je zoveel mogelijk uitleeft. Door de muzikanten bij hen thuis te laten komen en hun eigen ding te laten doen, ontstaat er een wisselwerking en gebeuren er dingen die songs kunnen veranderen'. En in de productie voegt Gisen dan nog eens allerlei geluidjes, effecten en laagjes toe, die voor dromerige dan wel vervreemdende sferen zorgt. Gisen: „We vinden het leuk als muziek haakjes en oogjes heeft. En dat je, als je er met een koptelefoon naar luistert, steeds meer dingen hoort"...
Op haar tournee door Nederland staat ze volgende maand ondermeer on de Melkweg A'dam (14/6), Doornroosje Nijmegen (15/6) en Nighttown Rotterdam (18/6).