Ze put graag uit fado en tango, maar er is één constante bij Nynike Laverman: zowel in haar vorige programma Sielesalt als nu in Maisfrou zingt ze in het Fries. In een interview in Libelle gaat de 25-jarige Friezin uit Weidum uitvoerig in op het waarom. Zo zegt ze: "Fries is een prachtige zangtaal. Het heeft veel meer klinkers dan het Nederlands en dat maakt het ronder, warmer, gepassioneerder." En: "Ik vind dat het goed is om de uitdrukkingsvorm te gebruiken waarin je je het meest op je gemak voelt, waarin je het best tot je recht komt."
Hier enkele passages uit het Libelle-interview:
...Fries is mijn eerste taal, daarin heb ik leren praten. Met mijn ouders spreek ik Fries, ik denk in het Fries, droom in het Fries. Als ik iets zing, wil ik precies weten waar het over gaat. Ik moet de betekenis kunnen voelen. Dat is de enige manier waarop ik de inhoud ook kan overbrengen. Er mag, vind ik, geen emotionele afstand zijn tussen een zanger en wat hij staat te doen. Anders loop je het risico dat het nep wordt, niet meer dan ‘een liedje zingen'. Dat voelt een publiek direct. Daarnaast is Fries een prachtige zangtaal. Het heeft veel meer klinkers dan het Nederlands en dat maakt het ronder, warmer, gepassioneerder. Vandaar dat die link naar de fado ook zo makkelijk te leggen was. Fado, net als de tango die ik nu voor de Maisfrou gebruik, komt uit je tenen. Het is melancholiek, warm, hartstochtelijk. Je voelt de noodzaak. Iedereen die het hoort, weet direct wat er bezongen wordt, ook al verstaat hij niets van de woorden. Eigenlijk vind ik het een voordeel dat de meeste mensen waarvoor ik zing niet precies verstaan wat ik zeg. Zelfs in Friesland hebben ze soms moeite met de teksten, omdat het gedichten zijn. Niet dat de woorden niet belangrijk zijn, in tegendeel. Maar eerst moet je emotioneel aangesproken worden door de muziek en de manier waarop de woorden klinken, vind ik...
...De eerste keer dat ik voor publiek zong, was ik elf, tijdens een kinder-openluchtspel. Ik weet nog dat ik het heel eng vond in het begin. Een soort gêne, denk ik. Zelfs als ik thuis met cd's mee wilde zingen, kon ik dat alleen als ik zeker wist dat iedereen weg was. Pas dan kon ik me echt overgeven, echt dingen uitproberen. Ik voelde me heel kwetsbaar, waarschijnlijk had het daarmee te maken. Wat dat betreft ben ik blij dat ik door de voorstellingen die hier in de provincie werden georganiseerd, gedwongen werd om in het opnebaar, voor publiek, te laten zien wat ik kon. Tegen de tijd dat ik vijftien was, had ik echt de smaak te pakken. Ik kan me nog herinneren dat we toen een Friese versie van Anatevka deden. Een amateurproductie, maar wel elf, twaalf avonden achter elkaar spelen voor zalen met achthonderd mensen. Ik vond het fantastisch! De magie, de liefde die er aan besteed werd, het genot van het spelen en het zingen. Dat was het eerste moment dat ik dacht: hier wil ik mee door, hier ligt mijn toekomst. Ik denk dat ik daar ook voor het eerst echt begreep hoe belangrijk het voor mij is het Fries te blijven gebruiken. Mensen hebben me wel eens afgeschilderd als iemand die op de bres staat voor onze provincie, bijna alsof het een politiek statement is. Maar het heeft veel meer te maken met de schoonheid van de taal en dat ik vind dat het goed is om de uitdrukkingsvorm te gebruiken waarin je je het meest op je gemak voelt, waarin je het best tot je recht komt...
..."Ik wil risico's blijven nemen. Toen ik net met de fado begon en daarmee succes had, werd me door iedereen aangeraden om dat een aantal jaar te blijven doen. ‘Zo vestig je je naam', zeiden de mensen die het konden weten. Maar dat leek me niks. Ik moet mijn hart blijven volgen, maken wat voor mij als noodzaak voelt. Waar dat uitkomt? Geen idee. Wat ik leuk zou vinden, is om in het buitenland op tournee te gaan. Nynke Laverman in China, dat lijkt me wel wat. Kijken of ze daar ook gevoelig zijn voor de combinatie van de Friese taal en zuidelijke muziek. En zien of ik wellicht door hen geïnspireerd word tot een combinatie die nog interessanter is. Als het maar groeit, als het maar interessant en nieuw en spannend blijft. Dat is mijn droom"....
NB: Ter ere van het uitkomen van haar tweede album De Maisfrou geeft Nynke Laverman twee 'spesjale' concerten in grote bezetting (met strijkkwartet) op: zondag 14 mei in het Muziekgebouw aan het IJ in Amsterdam en maandag 15 mei in De Harmonie in Leeuwarden (grote zaal). In Leeuwarden zal ze de Piter Jellespriis, de literaire prijs van de gemeente Leeuwarden, uitgereikt krijgen. Ze krijgt de prijs voor haar 1e programma Sielesâlt, waarvoor ze gedichten van J. J. Slauerhoff in het Fries vertaalde.
Zie ook www.nynkelaverman.nl.