De Amerikaanse singer-songwriter Grayson Capps weet zijn optredens
altijd iets ‘authentieks' te geven. Zijn album If you knew my mind werd
goed ontvangen. Deze week is de 38-jarige Amerikaan naar Europa
overgevlogen ivm met concerten op een aantal festivals zoals het
Kilkenny Folkfestival in Ierland, Blue Highways in Utrecht (22/4) en
Binnenach in Den Haag (28/4). Daarnaast doet hij enkele promoconcerten
in Engeland en staat hij op het podium van Roepaen (27/4) in Ottersum. Journalist Peter Bruyn interviewde Capps na een eerder optreden in Paradiso. Het resultaat lazen we vandeweek in dagblad De Gelderlander. Hier enkele passages uit dat artikel:
...‘Ik weet dat ik bij geen enkele muziekstroming hoor", zegt zanger en songschrijver Grayson Capps. „Niet bij de Texaanse troubadours, niet bij de country- of southernrockers en evenmin bij de blues. Ik groeide op met veel oude Amerikaanse liedjes. Dezelfde liedjes waar destijds ook Robert Johnson
en Jimmie Rodgers uit putten, die er respectievelijk blues en country van maakten. Liedjes die vol zitten met de meest fantastische metaforen. Daar ben ik gek op; nog altijd!"...
...Capps is een zanger die het meest clichématige liedje nog weet te zingen met een overtuiging alsof hij het allemaal ter plekke verzint. Dat geeft hem onbetwist authenticiteit. Zoals dat ook geldt voor de podiumvloer rond zijn stoel na afloop van het concert: een wirwar van volle asbakken, lege bierblikken, gebroken en reservesnaren, losse munten, mondharmonica's, plectrums, een sleutelbos en wat al niet meer. Hier is gewerkt. „Het verhalende karakter spreekt mij aan in die oude liedjes", zal hij een half
uur later zeggen. „En op het podium een verhaal vertellen is héél wat anders dan een goede plaat maken."...
...Hij weet waar hij het over heeft. Capps mag dan een zwaar zuidelijk accent hebben en ogen alsof hij een paar uur eerder nog op de tractor zat, hij komt wel degelijk uit een gegoede middleclass-familie en studeerde aan de theaterschool in New Orleans. „Daar pluk ik nu als podiumartiest nog altijd de vruchten van", zegt hij. „Alleen al vanwege de vier w's die je er bij die opleiding ingepompt krijgt. Wie, wat, waar en waarom? Zaken dus waarvan je je altijd bewust moet zijn als je voor een publiek optreedt. Dat soort
dingen moet je niet onderschatten. Wat doe je als je halverwege een liedje merkt dat je gitaar niet zuiver gestemd staat? Afbreken en zorgvuldig stemmen met het risico dat het publiek de aandacht verliest? Ik heb geleerd om op zo'n moment de aandacht van het publiek naar iets anders te trekken, de mimiek, de tekst. De interactie met het publiek gaat bij mij vóór alles. En als mensen vinden dat ik ‘authentiek' overkom, heeft dat daarmee te maken. Zelfs op authenticiteit kun je studeren; hoe paradoxaal dat misschien ook klinkt."...