...Het was voor Sinéad O'Connor (39) een droom die werkelijkheid werd. Opnemen in de studio van Bob Marley, Tuff Gong in Kingston, met de beste muzikanten van Jamaica: de band van de drummer Sly Dunbar en de bassist Robbie Shakespeare. En dan haar favoriete reggaenummers mogen zingen, songs die ze al twintig jaar koesterde, sinds ze op haar zeventiende van Dublin verhuisde naar Londen. ,,Mijn eerste manager hoorde graag reggae en er stond altijd wel een reggaeplaat op. Burning Spear, Black Uhuru, Peter Tosh... de grote klassiekers. Sindsdien is reggae er in de achtergrond eigenlijk altijd geweest.". En in toenemende mate ook op haar eigen platen. Vanaf ,,Fire on Babylon'' op Universal mother (1994) en de live-uitvoering van Bob Marleys ,,War'' (met aangepaste tekst over kindermisbruik) tot ,,Sean-nos nua'' (2002), een fusie van traditionele Gaelic muziek en dub. Het moest er dus ooit van komen, deze pure reggaeplaat. ,,Rootsplaat", corrigeert Sinéad O'Connor. ,,Ik heb niets met alle andere varianten van de reggae, alleen met de muziek van de rasta's, van de grote zangers en groepen uit de jaren zeventig."...
...Vijf van de twaalf nummers op de plaat zijn geschreven door Burning Spear. (...) Zijn meest ingetogen song is zonder twijfel 'He prayed'. Toen u die aan het opnemen was, lag in Rome de paus op sterven, ook in Jamaica was dat rechtstreeks te zien op televisie. "Twee dagen daarvoor was ook de profeet Gad gestorven, het hoofd van Twelve Tribes of Israel, de belangrijkste rastaorganisatie. Dat was op zich al een beetje 'natural mystic', zoals de Jamaicanen zeggen. De beelden van de paus waren de hele dag te zien in de studio, zonder geluid, en ik moet zeggen dat ik toch een beetje medelijden kreeg. Dat was me de laatste jaren al vaker overkomen toen ik zag hoe ze dat oude mannetje weer eens naar een ver land zeulden. Waarom zetten ze daar niet een paar vrouwen bij om hem te verzorgen? Gun die man in zijn laatste levensjaren toch wat gezelligheid bij het haardvuur, een vrouw die zijn pantoffels brengt! En hoe hij dan na zijn operatie nog op het balkon verscheen en trachtte te spreken Niemand die zijn arm om hem heen kwam slaan, niemand die hem kwam troosten. The poor fucker . En wij zagen die beelden dus net terwijl we 'He prayed' aan het opnemen waren. 'No place to lie his head' , en toch blijven bidden...
...Hebt u nu spijt dat u destijds voor de ogen van de televisiecamera's een foto van de paus verscheurd hebt? Absolutely fucking not! En misschien had de paus dat zelf ook wel willen doen. Wie wil er nu zo'n verschrikkelijke rotbaan als die van paus?...
...Als jong kind zag ik in de kerk hoe het tabernakel iedere misviering werd geopend en weer gesloten. God is een vogel, werd ons toen verteld. Maar hoe kan de mens God opsluiten in een tabernakel? Ik heb toen besloten dat ik God moest redden van de religie, en dat is precies wat rastafari ook doet. (...) Rastafari is geen godsdienst, het is een beweging, die draait rond zelfrespect en de redding van Jah, van God. De rasta's verwezenlijken dat met behulp van muziek, een besef dat mij ook al heel vroeg is beginnen te dagen. Muziek kan ruimtes creëren waar God bestaat buiten de religie. De geïnstitutionaliseerde godsdienst heeft massa's mensen van God afgewend en hen zelfs doen geloven dat God niet bestaat. In de muziek kan je de heilige geest van God nog oproepen, en dat is wat de rasta's doen....
...Op uw website zegt u dat u vanaf nu alleen nog religieuze muziek wilt maken. "Dat klopt. Ik ben definitief uit het pop- en rock-'n-rollcircus gestapt. Ik maak nu platen voor de spirituele arena. Geen afgrijselijke rechtse halfzachte brol natuurlijk, wat ook wel eens spirituele muziek genoemd wordt, maar liedjes die recht uit dit verwarde fucking baldhead met die grote mond komen."
...Hoe is het om met die spirituele levenshouding op de sofa te zitten bij Jay Leno en andere blitse talkshowpresentatoren? "Ik ga alleen naar die programma's om mijn songs te doen. Die mensen willen ook niet dat je praat over godsdienst of spiritualiteit. Die willen gewoon dat je even grappig komt doen."...
...U hebt in het verleden al een paar keer geëxperimenteerd met nieuwe dub en reggaebeats, onder de vleugels van Adrian Sherwood en Asian Dub Foundation. Gaat u voortaan dan alleen nog maar traditionele reggaeplaten maken? "Ik ben niet van plan om nog meer reggaeplaten te maken. Dit is de plaat die er moest komen, en ik ben intussen al songs aan het schrijven voor mijn nieuwe plaat, een akoestische productie. Op Throw down your arms staan gewoon mijn favoriete reggaenummers. Zij zijn de reden dat ik deze plaat heb gemaakt. Het zijn ook allemaal volbloed mannelijke 'warrior songs'. De Jamaicaanse zangeressen zingen meestal het zachte werk, de liefdesliedjes en zo. Als klein blank vrouwtje vond ik het best een opwindend idee om me aan die nummers te wagen. Fuck 'em , voor mij betekenen die nummers ook iets, die houding."...