Bladen

Onlangs verscheen Blue Guitars, een 11 cd's omvattend verzamelwerk van Chris Rea. Blue Guitars bevat echter ook een dvd en foto's van schilderijen van de zanger. Rea was even in Amsterdam waar zijn werk tentoongesteld werd voor een select groepje fans. Het ANP was er ook en sprak met de zanger. In het artikel, dat wij in de Provinciale Zeeuwse Courant lazen, zegt Rea ondermeer: "Ik leef voor de muziek, ik moet het maken om me goed te voelen."  

Aan het eind citeren we ook twee passages uit een artikel in het Vlaamse dagblad De Staandaard. Standaard-medewerker Karel Michiels zocht Chris Rea op in The Sol Mill, een verbouwde watermolen in het landelijke dorpje Cookham, in de buurt van Windsor. Daar, ver van de glitter van de showbusiness, trok Rea zich - nadat hij in 2002 door kanker de dood in de ogen zag - terug om zijn levenswerk te creëren. Michiels treft er een muzikant die ‘een verwelkte uitvoering is van de zanger die wereldfaam verwierf in het vroege videotijdperk. Toen glad geschoren of met een designbaardje, gestileerde krulletjes in het haar, altijd strak in het pak, is Chris Rea (54) vandaag een gebroken vijftiger, vijf jaar geleden bijna geveld door kanker, sindsdien genoodzaakt om 34 medicijnen per dag te slikken. Van zijn kledij of uiterlijk ligt hij duidelijk allang niet meer wakker.'

Eerst enkele passages uit het PZC-artikel:

...In 2002 lag de zanger van de bekende hits 'Driving home for Christmas' en 'Josephine' op het randje van de dood door een zeldzame vorm van kanker. "In het ziekenhuis had ik tijd om na te denken en besloot ik een verzamelwerk van de blues te maken."...

...Aan elke plaat is een maand gewerkt. "Ik sloot mijn ogen en dacht hoe ik me zou voelen in bijvoorbeeld Afrika. Hoe zou de Afrikaanse Chris Rea de blues zingen. Op een gegeven moment voelde ik zelfs de zweepslagen die de Afrikaanse slaven kregen."...

...De prijs voor Blue Guitars is volgens Rea bewust laag gehouden. "Ik maak hier absoluut geen winst op, want ik wilde dat het voor mijn fans betaalbaar zou blijven." In Nederland ligt het boek met de cd's voor maximaal 60 euro in de winkels. Na zijn ziekte noemt Rea geld ook totaal niet meer belangrijk. "Vroeger wilde ik mooie auto's, dure kleren en al dat soort dingen. Nu heb ik dat allemaal niet meer nodig. Muziek en schilderen is eigenlijk het enige waar ik graag mee bezig ben." Rea erkent dat hij ook wel in de luxe positie verkeert dat hij geen geld meer nodig heeft. "Ik heb door de jaren heen 22 miljoen cd's verkocht, dus ik heb voldoende geld." Hij noemt zichzelf een obsessief schrijver...

...Volgend jaar maart staat de zanger in de Heineken Music Hall in Amsterdam met zijn Farewell Tour. "Volgens mijn dokter is het niet langer verantwoord om veel op te treden." Als nasleep van de ziekte moet de zanger iedere dag injecties zetten en pillen slikken. (...) Na de Farewell Tour gaat Rea verder onder de naam The Fire Flies. "Dan werken we met een klein gezelschap en kunnen we minder optreden. Dan doen we bijvoorbeeld twee optredens en dan ga ik weer vier dagen naar huis." Helemaal afscheid nemen van de muziek wil hij voorlopig zeker niet. "Ik leef ervoor, ik moet het maken om me goed te voelen."...

Tranen
Tot slot de twee passages uit het artikel van Karel Michiels in De Standaard:

...Ik heb na mijn ziekte ook maanden thuisgezeten, uit het raam zitten staren. Ik noem dat 'dangereous creative condition' (gevaarlijke creatieve conditie), DCC. Veel mensen denken dat ze talent hebben, maar eigenlijk laten ze zich gewoon wegglijden in een DCC. Ik had niks anders te doen en mentaal ben ik gewoon teruggegaan naar het begin. Mijn vrouw wilde me weer op de been krijgen met allerhande kleine klusjes, en zo vond ik onderin een schuif een vinylplaat van de blueszangeres Rosetta Thorpe, die ik had gekocht in 1972. Op dat moment ben ik in tranen uitgebarsten. Ik had die plaat meer dan dertig jaar niet meer gehoord en plots vroeg ik me af wat ik al die tijd had uitgestoken in het leven. Ik ben verdomme in de muziekbusiness gestapt nadat ik de muziek had leren kennen van Charlie Patton (1891-1934), een blueszanger. Ik hoorde hem voor het eerst via de wekkerradio van mijn moeder en die man klonk als mij! Ik vond, en vind nog altijd dat ik een afschuwelijke stem heb, maar als hij kon zingen, zo redeneerde ik, dan moest ik het ook kunnen. Die oorspronkelijke intentie, dat gevoel van toen, heb ik nu teruggevonden. Tot verbazing van velen. Hoe kan je beginnen bij Charlie Patton, eindigen op MTV, en nu weer terugkeren naar de blues?''...

...met mijn liedjes is nooit iets fouts geweest. Maar ik heb ze laten verprutsen door mensen tegen wie ik geen nee durfde zeggen. De producer van mijn eerste plaat was de vaste producer van Elton John; die sprak je toch niet tegen? Nu besef ik dat 'Fool (If you think it's over)' (Rea's eerste wereldhit in 1977, red.) ook een succes zou zijn geweest in mijn oorspronkelijke uitvoering, geheel in de stijl van de soulzanger Al Green. Ik heb het papiertje van toen hier nog liggen. 'Song for Al Green' staat erop. Zo moest het gezongen worden, ondersteund door gospelarrangementen. Maar wie was ik? Ik sprak niet eens behoorlijk Engels. 'Listen to your heartbeat' is een zuivere bluessong, die in mijn gedachten klonk als een nummer van The Band. Het begin van 'Road to hell': pure gospel. Ach, al mijn songs zijn bluessongs, alleen klonken ze niet zo. Dat sommige nummers hits zijn geworden, was zuiver toeval....

Zie ook: www.chrisrea.com