Gerard van Maasakkers en JW Roy staan vrijdagavond op Folkwoods met hun project Royakkers. Onlangs kwamen ze, samen met de Brabantse zanger Peter Dictus, uitvoerig aan het woord in een belangwekkend artikel van journalist Jace van de Ven in het Brabants Dagblad. De journalist komt tot de volgende conclusie: ..Het zuidelijk accent van zangers als Van Maasakkers, Roy en Dictus verwijst niet naar het zogenaamde Bourgondische karakter van de Brabander, niet naar zijn zogenaamde gezelligheid en gemoedelijkheid, maar naar persoonlijkheid en oorspronkelijkheid. Het is een poëzie die weliswaar minder hard klinkt als de poëzie uit de randstad, maar die niks verder afstaat van de hedendaagse werkelijkheid. Eindelijk lijkt het Brabants geëmancipeerd....

Hier nog enkele passages uit dat artikel:

...Gerard van Maasakkers maakte tal van cd's met liedjes in een Brabantse tongval. JW Roy bracht na een aantal Engelstalige cd's in mei het Brabantstalige album 'Laagstraat 443' uit. Peter Dictus, al vijfentwintig jaar min of meer actief met West-Brabants gekleurde luisterliedjes, bracht pas dit jaar zijn eerste cd uit: 'Hier'. Van Maasakkers: „Vaak had ik het gevoel dat ik in mijn eentje stond. Dus ben ik blij met de cd's van Jan Willem en Peter. Nu liggen er geestverwanten in de winkel. Dat sterkt me om door te gaan."...

...Volgens Peter Dictus, in 1985 afgestudeerd met een scriptie over het Zunderts, is een belangrijk kenmerk van gesproken talen als dialecten de doorgaans beperkte woordenschat. „Wie over minder woorden beschikt, drukt zich anders uit. De nuances schuilen dan meestal in de intonatie, of in een dubbele betekenis van exact dezelfde woordkeus. Dat leidt zeker in gezongen teksten tot je reinste poëzie. 'Ziet 'm staan daar achter de schuur', zingt Gerard van Maasakkers. Spot én mededogen in één zin. Dat is met precies dezelfde woorden in het Nederlands ondenkbaar. Zo bereik je met dialect een gelaagdheid die verder reikt dan een simpele woordspeling."...

...Gerard van Maasakkers, JW Roy en Peter Dictus lijken vooral één ding gemeen te hebben: ze schrijven en zingen geen Brabants óm het Brabants. Bij hen wordt het dialect niet op sterk water gezet. Hun dialectgebruik is een logisch gevolg van de opvatting om zo waarachtig en authentiek mogelijk hun gevoelens uit te drukken. Dat gaat het best in je eigen taal...

...Van Maasakkers: „In het begin heb ik wel eens mooiere woorden gebezigd dan ik gebruik in de normale omgang. Maar dat is passé, mij gaat het er alleen maar om zo goed mogelijk een bepaald gevoel over te brengen en niet om zo curieus mogelijke woorden te gebruiken."...

...Roy: „Ik schrijf héél erg vanuit mijn gevoel, taalwetten ken ik eigenlijk niet, misschien is het daarom wel oprecht."...

...Peter Dictus: „Ik denk en zing op de manier waarop ik spreek. En dat ontwikkelt zich, dat verandert. Net zoals de taal zich constant ontwikkelt. Dat maakt het juist zo spannend. Twintig jaar geleden sprak ik een ander Zunderts dan nu en zong ook platter. Dialect is levend, net als elke taal. Dus verandert het, door tijd of verplaatsing."
Van Maasakkers: „Als ik met ons moeder praat, is dat meer in dialect dan wanneer ik met mijn neefjes of nichtjes praat."
Roy: „Algemeen Nederlands heb ik moeten leren en toen ik begon te zingen was dat in het Engels. Maar nadat ik eens met Gerard in het Brabants gezongen had, merkte ik hoeveel soepeler dat liep. Op zoek naar oorspronkelijkheid kwam ik zo terug bij het dialect terecht."
Dictus: „Die taal appelleert aan emotionele beleving die je van je jeugd af ervaren hebt. Als ze jou voor je schenen schoppen, vloek je in het Brabants."
Van Maasakkers: „Ik kan me gevoelsmatig identificeren met de mensen van hier. Hoe dichterbij, hoe hechter de verwantschap."...