,,We hebben samen met Emmylou Harris wel in dat circuit getourd. Maar dat is toch een andere wereld: die glimmende countrysterren die uren voor de spiegel staan om hun haar te doen, dat religieuze gedweep, dat is allemaal niet ons ding. We maken misschien wel andere muziek dan Cave of Reed, maar we lezen dezelfde boeken, zien dezelfde films; kortom we hebben dezelfde cultuur: die van de grote stad.''
Kate & Anna McGarrigle komen naar aanleiding van hun concerten op Route 05 in Gent en Blue Highways in Utrecht aan het woord in een interview van Peter Bruyn in het Utrechts Nieuwsblad.
Hier nog meer citaten uit dat artikel:
...Bijna dertig jaar na het succes van Complainte Pour Ste Catherine is er nu weer een geheel Franstalig album, La Vache Qui Pleure. ,,Onze achtergrond is eigenlijk gemixt Frans- en Engelstalig,'' zegt Kate tijdens een kort bezoek aan Amsterdam. ,,Onze grootvader van moeders kant sprak alleen maar Frans. Maar onze vader sprak weer helemaal geen Frans. Thuis spraken we Engels terwijl we in een Franstalig dorp in Canada opgroeiden. Omdat hij wilde dat we meertalig werden stuurde onze vader ons naar een Franstalige school.'' Anna:,,Maar voordat we naar school gingen zongen we als Franstalige liedjes met onze vriendjes en vriendinnetjes, zonder dat we Frans konden spreken of schrijven. Fonetisch.''...
...Dat eerste McGarrigles-album uit 1975 geldt nog altijd als een klassieker. (...) Hun debuut laat een fascinerende mix van stijlen horen - het is niet echt pop, maar evenmin een puristische folkplaat - waarop de uit duizenden herkenbare harmonie van de twee stemmen perfect tot recht komt. ,,We maakten die plaat met twee producers, Greg Prestopino en Joe Boyd, en die hadden totaal tegenovergestelde ideeën over wat ze met het album wilden,'' vertelt Kate. Greg wilde een soort perfecte popplaat maken, terwijl Joe het idee van ‘pop' juist verafschuwde. Greg wilde het nummer Swinging Song niet op de plaat omdat er een banjo in zat en van Joe moest het juist op de plaat omdat er een banjo in zat. Die twee rolden werkelijk vechtend door de studio. Maar uiteindelijk hadden Anna en ik toch het laatste woord. Wij combineerden hun ideeën. Zo kon Complainte Pour Ste. Catherine ook worden wat het geworden is: Wij hoorden er een cajun nummer in, Joe reggae en Greg polijste het wat voor het pop-oor.''...