Hier nog enkele citaten uit dat artikel:
...hoe populair klezmermuziek in sommige kringen ook moge zijn, het grote publiek weet, volgens hem, nauwelijks wat het inhoudt, die traditionele joodse volksmuziek uit Oost-Europa. En al helemaal niet hoeveel verschillende varianten ervan bestaan, ook in Nederland. Daarmee bevindt dat publiek zich, volgens Mulder, trouwens in goed gezelschap, want ook menige theaterdirectie weet het niet zo goed. "Er is zo'n groot aanbod voor de theaters", zegt hij, "dat veel mensen geen idee hebben van wat je precies doet. Je wordt in een hoek geduwd en eens in de zoveel jaar word je er eens uitgehaald. Daar komt bij dat theater sinds een paar jaar toch wat minder publiek trekken en steeds meer op veilig spelen. Klezmer is niet een genre dat gegarandeerd een volle zaal oplevert."...
...Di Gojim onderscheidt zich van de andere klezmergezelschappen omdat de voorstellingen in hoge mate theatraal zijn en speciaal ontworpen voor de schouwburgen; bovendien zingen ze Nederlandse liedjes. Volgens Mulder is daar helemaal niets geks aan. "Klezmer heeft zich altijd aangepast aan de tijd en plaats waar het werd gemaakt en heeft zodoende veel invloeden opgezogen. Door de oorlog is de muziek goeddeels verdwenen, maar in de jaren zeventig kwam het voorzichtig weer terug, in de Verenigde Staten, met een band als The Klezmatics. Toen ik eind jaren tachtig platen hoorde van Kapelye en de Klezmorim wist ik meteen dat dat de muziek was die ik zelf wilde maken. Ik speelde toen Oost-Europese volksmuziek , maar klezmer is doorleefder, heeft meer emotie. Roemeense muziek bijvoorbeeld staat toch meer in dienst van de dans."...
...Di Gojim zocht gerenommeerde tekstschrijvers als Ivo de Wijs en Herman Pieter de Boer aan en begon programma's voor het theater te maken, thematisch, zoals de laatste De muur, waaraan ook visueel veel te beleven is. "Als er meer bands komen in zo'n genre treedt vervlakking op", legt hij uit. "Bovendien waren de repertoiremogelijkheden beperkt. Ik vond het artistiek niet zo boeiend om steeds maar te wachten tot er weer eens een nieuwe cd uit de Verenigde Staten binnenkwam en ben gaan spitten in de Oost-Europese muziek. Eindeloos naar die oude communistische uitgaven geluisterd op zoek naar een wijsje, een deuntje waar we iets mee zouden kunnen. Stapels heb ik ervan beluisterd. Het was terug naar de bron. (...) We hebben wel overwogen jiddische liedjes in het Nederlands te vertalen, maar het is volksmuziek en als je ze vertaalt klinkt het toch als rijmelarij."...