Hier de boeiende alinea's over dat onderwerp:
...J.P. den Tex en Jac Bico, zijn onafscheidelijke maatjes in de muziek. ‘We hoeven niks tegen elkaar te zeggen. Als een boer en knecht die jarenlang zwijgend samenwerken op het land. We zijn om en om boer en knecht.' Bico speelt gitaar en hij produceerde in ‘98 en ‘00 de opnamen van de cd Emotional Nomads, die vorige week opnieuw is uitgebracht. De oorspronkelijke cd heeft namelijk tot een heuse documentaire-film over Den Tex geleid, gemaakt door regisseur Jindra Markus, een oud-assistent van Paul Verhoeven...
...Markus wilde aanvankelijk een film maken over het ‘dagboek in liedjes' dat Emotional Nomads nu eenmaal was. In de liedjes had Den Tex een ‘heftig afgebroken relatie' van zich afgeschreven. ‘Maar hij bleef maar opduiken. Op de meest rare momenten stond hij daar weer met zijn camera. Dat was af en toe best lastig, ja, om niet te zeggen strontvervelend. We zeiden wel eens: Nee, hè, daar heb je die gast ook weer.'...
...Tot Markus zelfs op listige wijze, via een tante nota bene, zijn camera naar binnen wist te smokkelen toen Den Tex' dochter Belou ging bevallen. ‘Het groeide uit zijn voegen. Je snapt dat ik gemengde gevoelens en bedenkingen bij de film heb. Ik vind de film niet waarheidsgetrouw. Het is net of ik een spiegel ben van hem, en daar herken ik me niet in.' Het zou mooi zijn wanneer de film tot een herwaardering van de cd Emotional Nomads zou leiden, want de opnamen klinken nog net zo lammetjesfris als destijds. Fraaie americana in John Hiatt-stijl. ‘We wilden de plaat in één keer opnemen, zo spontaan mogelijk. Geen overdubs. Het moest er in één vloek uit. Dat is ons zo goed bevallen, doen we volgende keer weer.'...