Bladen

Aanstaande zaterdagavond is er in de Warande in Turnhout vanaf 19:30 uur Folk-in-Turnhout. Er zijn concerten van de accordeonisten Ambrogio Sparagna (It) en Kepa Junkera (Sp) en de Portugese zangeres Cristina Branco. In De Standaard zegt de Portugese tegen Karel Michiels ondermeer dat ze fado vrij ouderwets vindt.

Hier enkele citaten uit dat interview met Cristina Branco:
...Ze wil niet vergeleken worden met Amalia Rodriguez en eigenlijk is het ook geen fado wat ze zingt. En toch kennen we Cristina Branco (32) als de beste fadista van haar generatie, een waardige opvolgster van de zangeres die ze zelf nooit gezien heeft...

...In de omgang blijkt Cristina Branco een heel nuchtere, realistische vrouw te zijn, geenszins het sombere, melancholische type dat wij traditioneel identificeren met de fado, noch de verheven persoonlijkheid die Amalia Rodriguez was, de ultieme fadista, de vrouw die het genre over de Portugese grenzen heeft getild. ,,Zoals Luis Figo in het voetbal uit de schaduw moet treden van de grote Eusebio,'' zo schreef een geïnspireerde collega vorig jaar, ,,zo moet Cristina Branco de erkenning krijgen die in het verleden alleen Rodriguez is te beurt gevallen.''
,,Een heel mooi compliment, maar ik heb niet het gevoel dat ik iemand moet vervangen. Ik zit hier nu omdat ik destijds een plaat heb gehoord van Amalia die me inspireerde, maar daar blijft het dan ook bij. Ik ben geen nieuwe ambassadeur van de fado of zo, al was het maar omdat ik geen typische fado zing en ik nog nooit in zo'n typische fadokroeg geweest ben. Misia, die zou je misschien nog een opvolgster kunnen noemen van Amalia, maar ik ben gewoon mijn eigen weg gegaan. Ik heb fado trouwens altijd vrij ouderwetse muziek gevonden, onderworpen aan heel veel beperkingen. De traditionalisten wilden absoluut niet dat er iets veranderde. Terwijl het woord fado toch van het Latijnse fatum komt, lotsbestemming, het leven zelf. Fado zou muziek moeten zijn die het leven in de stad reflecteert, de gevoelens en de vibraties van de mensen. Vergelijk het met de tango. Het leven kan ook bruisen en sprankelen, en de muziek moet daarin meegaan. We mogen de fado niet opsluiten tussen de muren van de traditie."...

...Maar wordt de huidige revival van de fado niet precies toegeschreven aan úw invloed? Bent u de fado niet gewoon zelf aan het vernieuwen? "Mijn muziek kent geen tijd. Het is de muziek van mijn leven, en die wil ik doorgeven aan mijn publiek. Ik vind die communicatie met het publiek heel belangrijk. Daarom zing ik op het nieuwe album ook een nummer in het Engels 'A case of you' van Joni Mitchell, en een ander in het Frans. Niet zozeer opdat anderstalige mensen me zouden kunnen verstaan, maar omdat ik ook die gevoelens en interpretaties wil uitdrukken. Ze maken deel uit van mijn leven. Net zoals de liedjes van Joni Mitchell aspecten van haar leven uitdrukken. Dat is wat ik herken in haar muziek. Ik zing niet alleen in een andere spreektaal maar ook in een andere muziektaal...

...Het mooie is dat de Portugezen, mijn landgenoten, nu pas lijken te begrijpen en te waarderen waar ik mee bezig ben. Zolang ik in het vakje fado stak, werd ik ook beoordeeld volgens de normen van de fado. Ik had het gevoel dat de mensen me niet serieus namen, misschien ook omdat ze de teksten niet goed begrepen. Ik speel met poëzie en literatuur, en soms durf ik ook heel confronterend uit de hoek komen. Dat zijn de Portugezen niet gewend....

...De laatste track op de plaat is een elektronisch triphopnummer met akoestische solo's eroverheen, en u vrijuit improviserend. Is dat een stijlrichting die u aangeeft voor de toekomst? "Nee. Het was eerder een grap, een vingeroefening, een dromerig stukje muziek om de oneindigheid van Ulisses uit te drukken. In zijn wereld is alles mogelijk. Maar wij zullen altijd akoestische muziek blijven maken, maak je geen zorgen. Met deze muzikanten is ook alles mogelijk. Bij hen voel ik me vrij als een vogel om te zingen hoe ik wil."...

...Ik interpreteer de woorden die ik zing, ik maak er een vocaal schilderij van. Sommige teksten raken me dieper dan andere, maar ik probeer ze altijd zo intens mogelijk uit te drukken. Weet je, ik zing vaak teksten van homodichters. Niemand kan beter de passie van een man beschrijven dan een homo. De meeste teksten op Sensus , de erotische plaat, zijn geschreven door homofiele dichters. Meer gevoel, meer gevoeligheid, andere emoties, die ik beter herken....