...Hans Nijman is helemaal verknocht aan de Ierse muziekscene. Zijn passie ontstond tijdens het gitaar spelen bij Krek, een Rijswijkse band die zich vooral aan zangnummers uit Ierland waagt. Tot een paar jaar geleden zat de gitarist nog in de rockwereld, maar inmiddels is hij helemaal om. "De muzikanten zijn heel anders dan ik gewend ben, het is echt niet vergelijkbaar. Ik ben nog nooit een Ierse muzikant tegengekomen die het hoog in zijn bol heeft." (...) "Het is meer dan alleen muziek", legt Nijman uit. "Het is een gevoel dat er achter zit en een hele geschiedenis." (...) Hij schuift graag aan in Lokaal Vredebreuk aan de Papestraat, waar elke eerste dinsdagavond van de maand Ierse melodietjes klinken. Muzikanten zijn vrij om aan te schuiven en het publiek mag dansen en meeklappen, graag zelfs. Ook Ieren komen langs. Simple Green is altijd te vinden bij de sessie; het is de vaste band die 'moet' komen. De leden zijn, evenals Nijman, verliefd op de Ierse muziek en op de Ierse mensen. Nu en dan nemen ze een vlucht naar het groene land, mét instrumenten. Een van de violisten bij de band, Anand Passchier, vertelt dat hij de smaak te pakken kreeg in de tijd dat de Dubliners beroemd waren - dan praat je toch gauw over een jaar of dertig geleden. "Ik speelde klassieke gitaar, maar in mijn eentje in de badkamer spelen vond ik niets. Het trok me vooral om met zijn allen te spelen. Daarna pakte ik al snel bij mijn broer de viool van de wand, later ging ik ook banjo en mandoline spelen."...
...De Ieren zijn één met hun volksmuziek . Dat is direct te horen aan hun speelwijze. Velen spelen de deuntjes zo weg; improviseren is een gewoonte geworden. Daar ligt het verschil met de Nederlandse musici, die niet op hun elfde jaar al in kroegen musiceren en niet alsmaar de klanken om zich heen horen. Volgens de Ier Paul O'Brien is het verschil meteen te horen. "Niemand heeft me nog kunnen foppen, alleen de keuze van nummers is al anders. Het zijn vaak de bekende deuntjes, je hoort weinig originele muziek." De gitarist woont in Nederland omdat hij daar ooit zijn grote liefde vond, met wie hij nu getrouwd is. Hij speelt bij Cloghane, een Haagse band die naast hem nog een Ier en twee Nederlanders telt. O'Brien vindt het leuk om te zien dat zoveel Nederlanders zich verdiepen in het muzikale erfgoed van Ierland, maar ze blijven anders klinken. "Ze zijn ook zo fundamentalistisch; als het niet Iers is, spelen ze het niet. Wij zijn zo niet; we kijken juist over de grens."...
...Ieren komen al vroeg in aanraking met muziek; zo begon David Munnelly op zijn zevende jaar al met spelen. "Mijn grootouders en ouders waren muzikanten. We hadden 21 violisten in twee huizen, dus ik groeide op met elke dag muziek. Het is als Engels leren spreken: je hoort het en leert het, je hoeft er geen les in te hebben. Ik had weleens om drie uur 's nachts ineens een melodie in mijn hoofd, pakte mijn instrument en maakte het hele huis wakker. Iedereen was dan boos, maar ik wilde zo graag uitvogelen hoe ik dat deuntje kon spelen." (...) Volgens Munnelly is de muziek zo populair bij Nederlanders door de energie die ze uitstraalt. "Jullie houden van passie. Die energie voelen we zelf ook: we spelen zoals we ons voelen en willen dat overdragen aan het publiek. Het is ook erg handig dat Nederlanders ons kunnen verstaan, ze zijn snel enthousiast te krijgen." "We spelen altijd iets anders. De eerste keer dat je iets speelt, klinkt 't het best. Als je te veel denkt, verpest je het. Vlak voor het optreden vraagt een van ons weleens: 'Wat vind je hiervan, zullen we dit spelen?' Ik kan een deuntje in een minuut leren, áls ik het leuk vind."...
...Nog zo iemand die met veel muziek opgroeide, is de violist van Lúnasa, Sean Smyth. Lúnasa is erg populair in moederland Ierland en speelt traditionele muziek, op een tikkeltje moderne manier. "Waarom ik viool ging spelen? Waar ik opgroeide, had ik geen keus. Iedereen bespeelde dit instrument: mijn vader, mijn grootvader, mijn oom. Ik zeurde altijd al om een viool. Als mijn vader naar Dublin reisde om voor de radio te spelen, vroeg ik of hij er een wilde meenemen. Op mijn vijfde deed hij dat. Ik haalde de viool gelijk uit zijn koffer en probeerde te spelen." Op zijn elfde speelde hij al mee in kroegen. "Nee, ik was niet verlegen. Ik speelde ook al mee in wedstrijden, dus ik was het gewend."...