Frits Barth behandelt de albums die deze groep uitbracht tot er na 1974 niets meer van Spirogyra werd vernomen. Na een speurtocht via e-mail komt Barth nu weer in contact met de zanger/gitarist van de band, Martin Cockerham. En wat blijkt. Na tal van omzwervingen en een carrière als boer op Hawaii werkt Cockerham momenteel aan een nieuw album in een Londense studio. Cockerham: "Sommige songs zullen echt folkachtig zijn, andere gaan meer de kant van de new age op. Noem het maar progressieve, psychedelische folk/pop/rock. Het album wordt uitgebracht onder de naam Spirogyra of misschien The Original Spirogyra..."
JP den Tex
Ook staat er in Heaven een interview met de volbloed-romanticus JP den Tex. Ruud Heijer sprak met Den Tex met name over het succes dat hij behaalt met zijn nieuwe album La jeune fille au chewing gum. Den Tex weet niet precies waar 't 'm in zit: "Misschien is het een kwestie van de goede plaat maken op het goede moment. Ik ben net Camembert: het ruikt sterk, maar dat is juist lekker." Over het feit dat hij lange tijd in de anonimiteit verbleef zegt Den Tex: "Ik scharrel om de commercie heen. Stendhal, een van mijn lievelingsschrijvers, zei: 'Ik heb liever 200 goede lezers dan 20.000 mensen die mijn boek hebben'."
Leoni Jansen
In de gigantische trits aan cd-recensies valt het positieve verhaal op over de twee albums die Bright Eyes onlangs uitbracht, maar nog opmerkelijker zijn de vier sterren die Peter Wijnstekers toebedeelt aan het album Three Magic Little Words van Leoni Jansen. Onder het kopje 'Weergaloos' schrijft Wijnstekers ondermeer: ...Goh, wie had dat gedacht? Dat uitgerekend Leoni Jansen in staat zou zijn een folkalbum te maken dat zich kan meten met het beste van Mary Black (...) met Three Magic Little Words ontpopt ze zich ineens tot een heuse topper tussen andere zangeressen van het mondiale singer-songwriter/folk-idioom....
Cristina Branco
Philip Nijman kraakt het album Ulisses van Cristina Branco met een magere 2 sterren: ....ze lijkt de fado vaarwel te hebben gezegd (op een zeer mooie en integere uitvoering van de klassieker Gaivota na) en heeft ze zich geschaard in het regiment van zangeressen die mooi kunnen zingen maar wier produkties verzuipen in de sloot releases die de platenbazen op de markt spuwen (...) helaas is ze vaak onverstaanbaar en de muziek mist de kracht, de richting en de ballen van op haar eerste vier cd's. (...) Ulisses moeten we maar zo snel mogelijk vergeten, op Gaivota na...