Randy Newman op tournee: kwetsbaar en spottend
Randy Newman is er weer. De zestigjarige grootheid was afgelopen week in België en stond gisteren in de Oosterpoort Groningen. Vanavond geeft hij een concert in Chassé Breda, zaterdag 07/02 in de Anton Philips Zaal in Den Haag, zondag 08/02 in de Pepsi Stage Amsterdam, donderdag 12/02 in Vredenburg Utrecht en vrijdag 13/02 in het Muziekcentrum Eindhoven. Newman scoorde een kwart eeuw geleden al twee hits in ons land met Short People en Rider In The Rain. Hij is ook een veelgeprezen liedjesmaker en schreef voor onder anderen Peggy Lee en Dusty Springfield en voor de film Toy Story van Disney. Zijn meest recente cd is alweer vier jaar oud: Bad Love uit in 1999.
Over zijn concert in Antwerpen schreef Karel Van Keymeulen in De Standaard ondermeer:
…Randy Newman strooide zondag in Antwerpen ruim dertig songs over het publiek uit. Daarbij waren heel wat van zijn klassieke liedjes, waardoor de herkenning groot was. De zestigjarige componist en liedjesmaker toonde zich nu eens een bijtende chroniqueur en dan weer een kwetsbare man….
…Om de vier à vijf jaar trekt hij nog eens op tournee. Dit concert verschilde nauwelijks van dat van vier jaar geleden. Sommige grappen waren zelfs dezelfde. En toch blijft hij een meeslepende vertolker…
…Als pianist pikte hij invloeden op van de ragtime, de vaudeville, de New Orleans shuffle, de blues en zwarte kerkmuziek. Maar ook uit de klassieke muziek. Zijn stem kraakte geregeld, in de hoogte begaf ze zelfs. Maar die lome, wat honende stem, geeft nog meer expressie aan zijn woorden…
…Na de ballad ,,Marie'' gooide hij er snel het obligate ,,Short people'' tussen. In ,,The world isn't fair'' begraaft hij die arme Karl Marx, maar stelt ook vast dat de wereld onrechtvaardig blijft en zal blijven. In die eerste set zaten ook ,,I'm guilty'' en het aangrijpende ,,Song for the dead'', een anti-oorlogslied. Maar ook dat rare liefdeslied ,,You can leave your hat on''. Hij besloot de eerste set met ,,Political science'', een song uit het Vietnamjaar 1969, die plots weer heel actueel is….
….De tweede set zette mooi in met een bekentenis: ,,It's the money that I love.'' Maar Newman graaft ook dieper. ,,Germany before the war'' gaat over kindermoord. In zijn tweede set stopte hij iets meer ballads, zoals het wat melige ,,You got a friend'' (Toy story) en het al veel pakkendere ,,I'll miss you'', ,,geschreven voor mijn eerste vrouw terwijl ik mijn tweede huwde.'' En alweer miniaturen over zijn ,,country'', zoals ,,Baltimore'', ,,Louisiana 1927'', ,,Rednecks'' en het uitbundige ,,I love L.A''. Met ,,Sail away'', zijn dubbelzinnige ode aan Amerika, zette hij er een punt achter. Staande ovatie en bisnummers. ,,Jaja, ik ken Kim Clijsters'' en meteen volgde ,,Lonely at the top''. Sluitstuk was het mooie, hymneachtige ,,I think it's going to rain today''….