Johnny Dowd: Kijk eens om je
heen, zo mooi is het niet…
Johnny Dowd, die zaterdagavond in 't Patronaat in Haarlem optrad tijdens het festival Roots of Heaven in het Patronaat in Haarlem en gisteren in Paradiso wordt in muziekkrant Oor geïnterviewd door Marcel Haerkens. Het nieuwe album van Dowd draagt de sinistere titel Cemetery Shoes. Hier enkele citaten uit het interview:
…Zijn liedjes roepen een beklemmende sfeer op en worden bevolkt door moordenaars, maatschappelijke schipbreukelingen of anderszins ontspoorde figuren. Op Cemetery Shoes is het niet anders (…) Hooguit biedt het afsluitende Rip Off, een instrumentale polka, wat troost. ' Ik wilde toch nog op de valreep een sprankje hoop bieden', zegt hij niet zonder enige ironie….
…Mensen die mijn liedjes morbide vinden hebben er niks van begrepen. Geweld en de dood zijn onlosmakelijke onderdelen van het leven. Liedjes zoals de Beach Boys schreven zijn prachtig, maar daar heb ik het talent niet voor. Bovendien draait het bij hen om een bedachte werkelijkheid. Ik maak geen liedjes in de klassieke zin van het woord. Net als al die vroegere blues- en country-artiesten beschrijf ik de realiteit. En kijk eens om je heen. Zo mooi is het niet.'…
…'We zullen allemaal moeten accepteren dat leven en dood de voornaamste aspecten in ons bestaan zijn en de meeste existentiële vragen oproepen. Iedereen zal daar op zijn eigen manier mee moeten omgaan. Dat dit moeilijk is weet ik ook wel. Mijn ouders leven niet meer en veel van mijn vrienden zijn, al dan niet op onnatuurlijke wijze, gestorven. Dan is het feit dat ik nog leef een beangstigende gedachte. Waarom ik? Dat is een mysterie dat wel nooit opgelost zal worden.'…
…'Als magere Hein nu aan mijn deur klopte, zouden ze me schreeuwend en trappend moeten afvoeren. Zo wil ik niet eindigen. Ik ben de jongste niet mee zal dit zeker geen dertig jaar meer volhouden. Dan moet er toch op de een of andere manier het gevoel zijn dat het zin heeft wat je doet. Daarom moet ik nog zoveel mogelijk liedjes schrijven en platen uitbrengen. Als ik dan uiteindelijk ergens langs de weg in elkaar zak, is er in elk geval de geruststelling dat ik iets van waarde nalaat'…