Mark Olson en Victoria Williams
ver van de geijkte rockroutine
Het Amerikaanse echtpaar Mark Olson en Victoria Williams is samen met hun Creekdippers te gast op het Blue Highways festival dat zich vandaag in Vredenburg Utrecht voltrekt. Peter Bruyn bezocht een concert van hen in Parijs en sprak met Olson en Williams. Hier enkele citaten uit het verhaal dat verscheen in het Utrechts Nieuwsblad:
...Als ik gemiddeld één plaat per jaar maak, kan kan ik de eindjes financieel aan elkaar knopen'', zegt Mark Olson. ,,Dus dat is waar ik zo'n beetje naar streef. Maar ja, Victoria is zo'n fantastische songschrijfster; als zij maar even gaat zitten dan komen de liedjes vanzelf. Dus zet ik die ook graag op mijn platen. En of we zo'n album dan onder mijn naam uitbrengen of als The Creekdippers, dat maakt niet zoveel uit.''...
... ,,We beseffen weldegelijk dat we ver van de gladde rockroutine af staan. Maar tegelijk dicht bij de folk - en jazztraditie.'' Ja, het leven in Joshua Tree, ver van de grote stad, heeft beslist invloed gehad op zijn songschrijven, zegt Olson. ,,Ik ben fysiek veel actiever geworden. Hele dagen in de tuin werken en zo. En dan voel ik 's avonds soms een onbedwingbare drang om muziek te gaan maken en songs te schrijven. Heel spontaan en van binnen uit. Terwijl het vroeger, met de Jayhawks, toch veel meer deel van een dagelijkse routine was. ,,Maar inhoudelijk beïnvloeden Victoria en ik elkaars songs niet echt. Zij is wat meer jazz-georiënteerd en ik meer folk -. Je moet niet vergeten dat we beiden al volgroeide songschrijvers waren toen we samen gingen leven. We kijken verschillend tegen de wereld aan en dat levert ook verschillende liedjes op. Victoria schrijft veel fantastischer - mystiek bijna - terwijl mijn songs verhalender zijn. Maar we steunen elkaar natuurlijk waar we maar kunnen.''...
...Behalve het recent verschenen compilatie-album 'Creekdippin' for the first Time' op Fargo Records en de nieuwe, weer uitbundig alle kanten uitwaaierde studioplaat Mystic Theatre op Glitterhouse Records, is er ook het in eigen beheer uitgebrachte Political Manifest. Een cd die vooralsnog alleen bij de concerten te koop is. Een onvervalste protestplaat vol anti-Bush songs waarover Mark en Victoria zo enthousiast zijn dat ze ook de concerten van de huidige Europese tournee domineren. Gepassioneerd gezongen countryliedjes met titels als Poor GW, Portrait Of A Sick America en George Bush Industriale....
...,,Ik kreeg het idee toen ik een paar concerten voor de verkiezingscampagne van de democratische partij deed'', vertelt Olson. ,,Kijk, het buitenland slaagt er niet in om Bush te stoppen, dus moeten wij het zelf doen. Maar veel Amerikanen leven in een droomwereld. Ze denken dat ze de hele wereld in hun zak kunnen steken. Ik heb echter genoeg gereisd om beter te weten. En ja, deze plaat was ook een artistieke uitdaging. Nog niet eerder heb ik tien liedjes in twee dagen geschreven. En het ging mij héél gemakkelijk af. Als ik mij daarmee in één traditie voel staan, dan is het wel die oude vakbondstraditie van iemand als Woody Guthrie in de jaren veertig. Maar ja, er zijn tegenwoordig nauwelijks meer vakbonden in Amerika. En dat allemaal dankzij een president die er een zooitje van maakt.''...