Elvis Costello: 'Ik vertel geen bedverhaaltjes'
De onlangs 50 geworden Elvis Costello komt in het Vlaamse dagblad De Standaard uitvoerig aan het woord in een interview, geschreven door Peter Vantyghem.
Op het prestigieuze klassieke label Deutsche Grammophon verscheen zopas Il sogno (De droom), een plaat met balletmuziek voor Shakespeares Midsummer night's dream . Maar fans juichen vooral om de uitgave van de srockplaat The delivery man. Op 'The delivery man' zingen ook Emmylou Harris en Lucinda Williams mee. . 'Zijn beste rockplaat in tien jaar', aldus Vantyghem. Hier enkele citaten:
…,,Het kan zo lijken dat ik keihard werk, (…) maar deze twee platen zijn niet het resultaat van één jaar werken. De oudste song op The delivery man werd geschreven in 1999 en Il sogno maakte ik in 2000. Ik vond het gewoon een goed idee om beide platen samen uit te brengen. Maar het klopt wel dat ik hard werk. Ik ben alweer met volgende projecten bezig. Volgend jaar staat een stuk muziektheater op het programma voor de verjaardag van Hans Christian Andersen.'' …
… Inspiratie is creatief stelen. Ik vind originaliteit een overgewaardeerde kwaliteit. Als je ernstig naar de muziekgeschiedenis kijkt, zie je hoe de grote componisten elkaar constant imiteerden. Het werd als normaal beschouwd dat je een variatie schreef op een thema van iemand anders, om te tonen dat je hem begreep. Dat doe ik ook: ik neem allerlei stukjes en speel ermee. Maar als je dat doet zonder ideeën, ben je zonder verbeelding bezig. En al wat ik doe, staat ten dienste van de verbeelding. En van de vrijheid….
…We zijn heel blij met The delivery man , een sterke plaat. U zou het album als een verhaal hebben aangevat over drie vrouwen die door de komst van een (misdadige) man van de kaart zijn. Dat zie ik echter maar in sommige songs. Hebt u het idee halverwege laten varen? Nee, ik heb het volgehouden. Maar de structuur is ongewoon: er zit geen duidelijke verhaallijn in. 'Bedlam' lijkt over het Midden-Oosten te gaan, maar het gebeurt wel degelijk in de huiskamer van die vrouwen: de oorlog is te zien op hun televisie. Kijk, als het een chronologisch verhaal was geweest, zou het een opera of een musical geweest zijn. Maar ik wilde een plaat maken, met ruimte voor andere dingen uit het leven. Ik wil niet raar, of tegendraads zijn. Maar als je er een duidelijk verhaal van maakt, en je hebt dat één keer gehoord, waarom zou je het dan opnieuw willen horen? Omdat ik de songs door elkaar zet, kan elke luisteraar zijn eigen versie maken. Ik spreek ieders verbeelding aan. Het provoceert wat meer. En als je enkel van de songs wil genieten, kan dat ook….
…Waarom pakt u het niet simpel aan? Dan zouden toch meer mensen het begrijpen? Het is geen simpel verhaal, omdat ik geloof dat de luisteraars geen kinderen zijn. Ik vertel geen bedverhaaltjes. Ik dicht mijn publiek een volwassen begrip van de dingen toe. En in muziek kan je veel meer doorgeven dan doorgaans gebeurt, want er zijn veel elementen om mee te werken. Zelfs de klank van iemands stem kan al iets doorgeven (…) Ik heb 'There's a story in your voice' bijvoorbeeld geschreven als song in het verhaal, gezongen door het personage Vivian. Maar tegelijk gaat die song over de stem van Lucinda Williams. Ik had haar altijd in mijn gedachten en zelfs al had ze de song niet gezongen, ze zou steeds de inspiratie geweest zijn voor die song. Er is iets in haar stem dat alle contradicties belichaamt die in die song zitten. ..