Sheryl Crow: zomerplaat na diepe depressie
Vorig jaar overwoog de Amerikaanse megaster Sheryl Crow (40) zich nog terug te trekken uit de muziekwereld. Moe, depressief en teleurgesteld weigerde ze zich te conformeren aan de smaak van 13-jarigen. De zangeres is echter terug met de therapeutische zomerplaat C'mon, c'mon. Robert Haagsma sprak met haar en schreef een uitvoerig interview in het Algemeen Dagblad. Hier enkele citaten.
…Ze was er opeens in 1993 met het warmbloedige popliedje All I wanna do, waarmee ze wereldwijd een grote hit scoorde. Van het debuut Tuesday night music club werden sindsdien vele miljoenen verkocht. ,,Aan die doorbraak was een lange aanloop vooraf gegaan'', vertelt de zangeres. ,,Dat wordt wel eens vergeten. Overdag was ik onderwijzeres, 's avonds trad ik zoveel mogelijk op. Het begon pas ergens op te lijken toen ik gevraagd werd de achtergrondzang te doen bij concerten van Michael Jackson en Don Henley van The Eagles….''
…Pogingen om zelf als zangeres naam te maken strandden op de onwil van platenmaatschappijen, waarmee ze sindsdien een veelbesproken haat-liefde verhouding heeft. ,,Het was het tijdperk van de danszangeressen, zoals ik ze altijd maar noem. Madonna en Paula Abdul. Ik ben een verhalenverteller en geen spring in het veld, dus paste ik niet in het plaatje. Om die reden ben ik talloze keren afgewezen….'
…Het succes diende zich uiteindelijk dus toch aan maar een jaar geleden tuimelde ze in een diep gat. Haar relatie met de acteur Owen Wilson (…) liep op de klippen en de teruglopende verkoopcijfers zorgden voor onrust bij haar platenmaatschappij. ,,Het was ook vermoeidheid'', blikt Sheryl Crow terug. ,,Ik had jarenlang gewerkt en talloze emoties voor mij uitgeschoven. De emmer was opeens vol. Tot aan de rand. Er dienden zich vragen aan waarop ik nu echt eens antwoorden moest geven, zoals: wie ben ik en wat wil ik met de rest van mijn leven? Ik heb serieus overwogen om helemaal met muziek te stoppen. Voor mijn gevoel had ik niets meer te melden. Uitgepraat. Ik moet me zien te handhaven in een wereld waar alles gericht is op de smaak van 13-jarigen. Dat knaagt aan je zelfvertrouwen wanneer je zelf richting de 40 gaat, dat kan ik je verzekeren…
…,,Mijn platenmaatschappij maakte alles nog erger door allerlei onzinnige voorstellen te doen. Of ik geen dansplaat kon maken? Of zo'n agrresief rockalbum? (…) ,,Ik heb besloten om gewoon precies het album te maken dat ik in mijn hoofd had: een echte zomerplaat. Als therapie. Een cd die je opzet op de laatste schooldag, aan het begin van de grote vakantie. Ik ben voor inspiratie teruggegaan naar mijn eigen jeugd en al die elpees van Joe Walsh, Fleetwood Mac en The Eagles weer eens gedraaid. Lekkere, tijdloze rock, zoals ik die ook wil maken….
…,,Het belangrijkste dat ik na veel denken, lezen en praten geleerd heb is dat alles een reden heeft. Alleen weten wij vaak niet meteen welke. Waarom gaan mensen in mijn omgeving dood? Waarom flopt de ene plaat wel en de andere niet? Maar ook: hoe komt het dat 15 miljoen mensen ooit mijn cd kochten en niet die van een collega die misschien net zo goed is? Ik heb geen idee, maar ik heb er vrede mee. En de antwoorden zullen zich ooit aandienen, dat weet ik zeker.''…
Cd: C'mon, c'mon, A en M/Universal 493 261-2.