Wayne Shorter: Jazz als spiegel van het leven
Een saxofonist die de held werd van meerdere generaties jazzfans en jazzmusici. Als solist, als componist, als vernieuwer. Voor wie hij z'n stukken ook schreef, ze werden belangrijke bouwstenen in de moderne jazz. Wayne Shorter: drie dagen lang te horen op het North Sea Jazzfestival in Den Haag. Bert Jansma sprak voor de GPD met hem in een hotel in Rome. Shorter heeft een brede kijk op muziek en leverde bijvoorbeeld ook solo's bij de muziek van Joni Mitchell. Een man die de tijd neemt voor zijn antwoorden, nooit de gemakkelijke weg kiest en graag zijn vergelijkingen elders uit de wereld van de kunsten haalt. Hier enkele citaten uit het interview, zoals dat in het Brabants Dagblad stond:
…"Het publiek hoort jarenlang dezelfde dingen, Strawberry fields, die Britney, hoe heet ze, Spears. Wij laten die muziek van toen horen en laten zien hoe die kan veranderen als je die nú speelt. Geen fabrieksmuziek van de lopende band. We zitten bij elkaar om verhalen te vertellen. Niet om de bekende paden te bewandelen, elkaar voorzichtig naar de mond te praten. Maar om risico's te lopen met onze verhalen"…
…"Mensen vragen me altijd over technische dingen. Ik wil helemaal niet over techniek praten. Het is techniek en daar houdt 't mee op. De essentiële reden voor mij om nu muziek te maken is om de eeuwigheid te celebreren. Al wat er in je leven gebeurt. Niet alleen maar 'origineel zijn'. Niet alleen maar ik, ik, ik. Het is beter om te zoeken naar wat leven is. Ik wil mijn bewondering voor dat leven tonen door aan dat leven terug te geven wat het moeilijkste is: een reflectie van dat leven zelf. Dichter bij het begrip 'scheppen' kun je als mens niet komen."…
… Op zijn komende plaat zal ook een stuk staan dat hij Vendiendo alegría noemt, een Spaanse melodie. Shorter: "Miles Davis gaf dat aan mij in de keuken bij hem thuis. Hij gooide de bladmuziek als een frisbee naar me toe en het landde voor m'n voeten. En hij zei, met die gebiedende hese stem: 'Do something with it'. De laatste keer dat ik Miles zag, was vlak voor hij stierf. In de kleedkamer bij een concert in de Hollywood Bowl. Zijn laatste. Het was mijn verjaardag, 25 augustus. Ik ga mijn honorarium ophalen en ik hoor wat hij met de band op dat allerlaatste concert voor me speelt: Happy Birthday." …