Chris Rea: Slide-gitaarblues van Charley Patton belangrijke inspiratiebron
Chris Rea (51) is op tournee door Europa. Afgelopen weekeinde gaf hij een concert in Utrecht. Na een ernstige ziekte keerde hij terug naar de roots van de blues. Een weerslag daarvan is te vinden op de verrassende rootsy cd Stoney Road die hij onlangs uitbracht. Zelden heeft een gitaarsolo zo tot de verbeelding gesproken als in het nummer Easy Rider dat handelt over het ziekbed. Je voelt als het ware de pijnscheuten als bliksemschichten door je lichaam schieten. Hans Piët sprak Chris Rea telefonisch. Hier enkele citaten uit het artikel dat verscheen in de Haagsche Courant:
…"Als iedere regeringsleider eenzelfde bijna-doodervaring zou meemaken als ik, bijna twee jaar geleden, dan zag de wereld er heel anders uit. Je kijk op de samenleving verandert. Een regenachtige dag brengt mij niet, zoals vroeger, direct uit mijn humeur. En ik heb er niet langer een hekel aan om taxichauffeur te spelen voor Josy en Julia, mijn kinderen. Die ritjes zijn ons dierbaar omdat we in alle rust met elkaar kunnen praten."…
…"Na acht operaties in de afgelopen jaren, keek ik in juni 2000 plotseling de dood in de ogen", memoreert hij. (…) Op het moment dat ik afscheid nam van Joan was ik alles behalve bezorgd over mijn mogelijk naderende dood. Het enige waar ik spijt van had was, dat ik nooit mijn droom had waargemaakt. Ik had mij in al die jaren te veel laten leiden door heren in grijze pakken. Om die reden ook bestier ik nu mijn eigen platenmaatschappij: Jazzy Blue. En terwijl het kapje om mij onder narcose te brengen, werd aangebracht, flitste door mij heen: kan de operatie niet worden uitgesteld zodat ik in elk geval één keer mijn hart kan laten spreken. 'Stony road' maken heeft mij in de periode dat ik herstelde overeind gehouden. Ik wilde mijn twee tienerdochters een plaat nalaten waar ze trots op zouden zijn. (…) 'Pappa vervaardigde wel softpopplaten, maar zijn echte passie lag bij de blues zoals Charley Patton en Blind Billy Johnson die maakten'. De slide-gitaarblues van Patton is overigens een belangrijke inspiratiebron voor dit album geweest." …
... Om de ondraaglijke pijn die ik had te verlichten, werd ik volgespoten met morfine. Hallucinaties waren het gevolg. Ik kreeg bezoek van Charley Patton, maar ook van mijn moeder die jaren terug was overleden. Ze herinnerden mij er steeds aan hoe ik mijzelf had beloofd een blues en gospelalbum op te nemen. En hoewel ik altijd een weinig tolerante houding tegenover druggebruikers had, werd ik door die pijnstillers zelf een junkie, die zijn drugs opspaarde om ze in een keer in zijn lichaam in te brengen. Afkicken was lastig, maar de drugs bleken ook een inspiratiebron zoals voor 'Stony road' en voor 'Easy rider', waarin de nachtzuster een hoofdrol speelt."…
… "Als ik straks op het podium sta kan ik de slide-solo's in hun volle lengte spelen zonder bang te hoeven zijn dat het niet past. Popmuziek heb ik afgezworen. Vanaf nu doe ik alleen nog wat ik leuk vind."…