Michael de Jong: Ik hoef niks meer te bewijzen
Michael de Jong werd 58 jaar geleden in het Franse Fontenay als zoon van een Friese vader en Baskische moeder. Na een bewogen carrière vestigde hij zich begin jaren negentig in Dordrecht vestigde. Hij heeft in hoog tempo gebouwd aan een volgens de muziekencyclopedie van Oor "op de blues leunend oeuvre dat een spiegel vormt van een rusteloos bestaan vol drank, drugs, verloren liefdes, zelfvernietiging, hellevuur, zonde, boete en verlossing". Onlangs bracht hij het album Last Chance Romance uit. Hij heeft het dus druk met concerten door het hele land heen en in het buitenland.
Afgelopen zondag stond hij op het podium van het Arsenaat Theater in Vlissingen. Komende weken treedt hij nog op in 10/11 013 (kleine zaal) Tilburg, 15/11 Odeon Zwolle, 19/11 De Kolk Assen, 20/11 Chasse Theater Breda, 21/11 Patronaat Haarlem, 24/11 Vredenburg Utrecht, 30/11 Muziekcentrum Enschede.
Ernst Jan Rozendaal sprak voor de Provinciale Zeeuwse Courant met de singer-songwriter. Hier enkele citaten:
…Michael de Jong kan er razend om worden. Legt de 58-jarige singer/songwriter op zijn onlangs verschenen album Last chance romance zijn ziel bloot als nooit tevoren, schrijft een criticus van Het Parool dat "onze correspondent in bluesland stapelverliefd is op een jong meisje". ,,Moet ik blij zijn dat ze het hebben over lieve liedjes?", briest hij. ,,Dat is een belediging. Dit gaat veel dieper. Dit gaat over de laatste keer dat ik mijn hart en ziel openstel voor iemand anders en die ander doet hetzelfde voor mij. Kennelijk was het toch een vergissing dat te delen met de wereld."…
…Aanvankelijk wilde De Jong het album helemaal niet uitbrengen. Last chance romance... is in Londen opgenomen met een keur aan sessiemuzikanten. ,,Lui die drie dagen eerder nog met Eric Clapton werkten en dan met Michael de Jong de studio ingaan om een plaat op te nemen."" Ingewijden verzekerden hem dat het zijn magnum opus is, het meesterwerk van een zanger/gitarist wiens laatste albums steevast door de popcritici de hemel in zijn geprezen. Maar De Jong wilde er slechts e'e'n exemplaar van persen om dat cadeau te doen aan Jessie, de vrouw om wie alles draait op de plaat…
…,,Ik heb een hard leven geleid", zegt De Jong. ,,Het is me niet overkomen, ik heb ervoor gekozen. Eigenwijs hè. Ik doe het zoals ik wil. Niet toegeven als iemand met goede raad komt. Fuck you, dacht ik dan, ik zoek het zelf wel uit. Ik was echt een klootzak. Nu beschouw ik alles als levenslessen. Kennelijk heb ik heel vaak mijn kop moeten stoten, heel lang moeten leren, voor ik in de gaten kreeg wat in dit leven waardevol is en wat niet. Al die tijd was er één ding waar ik op kon vertrouwen. Mijn gitaar. Altijd kon ik spelen. "God heeft me dit talent gegeven", dacht ik, "en hij is niet iemand om het weer van me af te pakken". Lessen heb ik nooit gehad. Nog steeds is mijn eigen talent mij een raadsel. Ik weet niet wat het is, ik begrijp het niet. Ik weet alleen dat muziek een obsessie is."…
…En nu ligt daar dan Last Chance Romance..., een album voor Jessie. De Jong citeert enkele regels uit "Save it for a rainy day", die volgens hem de essentie uitdrukken. Can I hide behind your innocence / could I rest there for a while / could you help me heal these scars that time / laid across this soul of mine. ,,Daarom gaat het. Als iemand dit soort waarheid, dit soort emotie uit een man als mij kan krijgen en ik bied dat die persoon aan in de vorm van een album dat zo mooi is dat ik gewoon bang werd om het uit te brengen, dat vervul ik haar met trots, ze gaat dan meer in zichzelf geloven. Da't was wat ik wilde. Wat anderen ervan vinden? I don"t give a shit. They can kiss my ass. Als mijn platen klaar zijn, luister ik er nooit meer naar, maar naar Last chance romance... luister ik vijf of tien keer per dag. Met tranen in mijn ogen. Dit zou mijn meesterstuk zijn, maar daar gaat het mij niet om. Waar het mij om gaat is dat ik haar in de ogen kijk, dat haar eigen familie haar vraagt: "Heeft iemand dit voor jou opgenomen?" "Leef je met hem?" Nee. Ik ben gewoon een goede vriend. Misschien wat knuffels. Met fysieke liefde heeft dit niets te maken."…
…,,Op 30 november geef ik mijn laatste concert en wat daarna komt weet ik niet. Of toch. Op 13 december geef ik een concert in een cafe' in Parijs. Toen ze dat daar hoorden, wilden ze allemaal journalisten op me afsturen voor interviews, maar ik zei: "Nee." Ik speel daar namelijk gratis, voor niet meer dan een Franse maaltijd, twee rozen en een fles wijn die ik aan Jessie geef. Ik zet haar aan een tafel en speel een dik uur voor haar. Alleen voor haar, verder komt er geen publiek. That's all. That's fucking romance. Ooit, op 22 september 1984, stond ik bij de Eiffeltoren en toen heb ik gezworen dat ik voor mijn dood daar nog één keer zou komen om met iemand een onschuldige, kinderlijke kus te wisselen. Die wens gaat dan in vervulling. Als je dit verhaal snapt, snap je Michael de Jong."…