Townes Van Zandt, hij had nog zoveel moois kunnen maken...
Mart Smeets wijdt zijn column in VARA-tv Magazine deze week aan
Townes Van Zandt. Enkele citaten:
...Van Zandt, inmiddels al zes jaar zwervend over de eeuwige jachtvelden, had geen stem. Dat wil zeggen: zijn liedjes klonken fabelachtig goed en bijna breekbaar mooi. Hij vertelde, hij zong niet, hij sprak zijn songs met een bijna glasvezelstem en zijn publiek genoot. Men luisterde ademloos toe als deze troubadour aan het werk was...
...Toen Van Zandt ooit nog aan roem en geld dacht, probeerde hij het in Nashville, maar al snel walgde hij van die manier van 'geld maken' en verhuisde naar Austin. Daar, in Zuid-Texas, vond hij gelijkgestemden en ook een eigen publiek. Gitaar, enkele simpele akkoorden en een stem; dat was alles...
...Van Zandt was een loner die op nieuwjaarsdag 1997 het leven verliet. Hij had nog zoveel moois kunnen maken, maar dat was ons niet gegeven. Dus rest een klein meesterwerkje met de waanzinnige titel: Townes van Zandt, Absolutely Nothing (Normal Records, N 235 CD). Nihilistisch? Bijna. Een man, een gitaar en een stem en 18 liedjes. Als het gezegde 'In de beperking vindt zich de meester' ooit bewezen werd, is het wel door deze bijna triest klinkende Van Zandt. O ja, de betekenis van zijn dood krijgt wat meer reliëf als je goed luistert naar het intens trieste lied 'Waitin' round to die'. De foto van de hoes toont een totaal verlaten weg, ergens in Texas. Telefoonpalen en twee borden: Absolutely Nothing en Next 22 Miles....