Nieuwe uitgave Heaven boordevol interessante artikelen
De nieuwe uitgave van het blad Heaven staat overvol met interessante artikelen. Wie er zoal in aan bod komen? Nou ga er maar aan staan:
Nanci Griffith, Youssou N'Dour, Gjallarhorn, Calexico, Arthur Ebeling, Rod Picott (grote toekomst voorspeld), Polo Montañez (laatste interview dat hij gaf voor zijn dodelijk auto-ongeluk), The Riplets, Jesse Malin, Robert Kirby, Andy Williams en Hans Theessink.
CD-recensies over onder anderen Kthleen Edwatrd (nieuw groot Americana-talent), Rubén Blades, Greg Brown, Nick Cave, Ry Cooder, Ben Harper, Massive Attack, Gerard van Maasakkers, David Olney, Richard Thompson e.v.a.
De vergeten klassieker gaat over The Roches, het debuut album uit 1978 van de drie zussen Maggie, Terry en Suzzy Roche.
Jaarlijstjes
In de marge van het blad nog een aantal behartenswaardige opmerkingen over het fenomeen jaarlijstjes. Heaven-medewerker Paul van der Lecq schrijft ondermeer:
…Elk jaar in november vraagt de hoofdredacteur van Heaven alle medewerkers van het blad om een lijstje op te stellen met de beste cd's van het afgelopen jaar. En elk jaar laat ik die vraag aan mij voorbijgaan. Want hoe kun je Patty Griffin en Solomon Burke nu met elkaar vergelijken, of Wilco en Linda Thompson? Ik word al moedeloos als ik eraan denk. Om nog maar te zwijgen over alle cd's die ik niet eens gehoord heb. Toch sla ik graag andermans lijstjes erop na, en als in december de Heaven op de mat ploft is dat het eerste waarnaar ik kijk. Waar komt die fascinatie vandaan? In mijn geval heeft het ongetwijfeld iets te maken met de manier waarop ik met de popmuziek kennis maakte (…) De top 40 was heilig, en ik had mijn onschuld nog niet verloren. In de loop van de jaren ging de lol er wel af, vooral omdat de echte interessante popmuziek steeds minder kans maakte om de Top 40 te halen…
En zijn collega Louis Nouws, die wel een lijstje indiende: …Het muzieklandschap is meer dan ooit verbrokkeld geraakt. Dat viel me weer op toen ik de meer dan 100 eindlijstjes van kenners in Heaven en Oor bekeek. Bijna ieder heeft zijn eigen favorieten, er is weinig overeenstemming. In Heaven blijken recensenten vooral de albums mooi te vinden die ze zelf gerecenseerd hebben. In Oor zal dat niet anders zijn. Was man nicht kennt, das liebt man nicht. Of zoiets. En dan nog, in al die lijstjes met meer dan 500 verschillende titels ontbreken albums die volgens mij absoluut genoemd hadden moeten worden. Muziek die het verdient door een groter publiek te worden opgepikt. Zoals Deep Natural van Michelle Shocked, dat zelfs in mijn eigen lijstje ontbrak (?!?)…
Kritiek op sterrensysteem
Ook nog een opmerkelijke ingezonden brief van Ton Maas, die als medewerker over wereldmuziek schrijft in de Volkskrant. Maas hekelt het sterrensysteem waarmee de cd-recensenten de cd's waarderen. …Sterren (of andere simpele kwantificeringen van kwaliteit) werken bij alle betrokkenen luiheid in de hand. De recensent kan het zich een stuk makkelijker maken door zijn beoordeling niet meer echt te motiveren en de lezer slaat al dat 'geruststellend grijs' (de broodtekst van de recensie) maar over en hopt van de ene titel of het ene sterrental naar de volgende. (…) Mijn welgemeende advies aan Heaven luidt dan ook: Schaf dat vermaledijde gemaksdenken af en laat iedereen het zijne/hare doen - de recensent zijn/haar oordeel overtuigend vervatten in een goed stuk en de lezer de moeite nemen om dat stuk ook echt te lezen…, aldus Ton Maas.