Susana Baca: diva van de Afro-Peruviaanse muziek
Susana Baca treedt vanavond (za 29/03) op in Rasa Utrecht vanaf 20.30 uur en morgen in de Melkweg in Amsterdam. Peter Bruyn zag een optreden van de zangeres in Brussel en sprak met haar. Het Utrechts Nieuwsbald publiceerde het verhaal. Hier enkele citaten:
...Wie regelmatig flamencoconcerten bezoekt, zal ongetwijfeld wel eens zo'n percussionist gezien hebben die op een houten kistje zit en dat met twee handen virtuoos betrommelt. Een cajón heet zo'n ding en het lijkt alsof het al sinds mensenheugenis in de flamenco is verankerd. Het tegendeel is waar. De cajón is namelijk de ritmische hoeksteen van de Afro-Peruviaanse muziek . En de onbetwiste koningin van het genre, Susana Baca, kan haarfijn uitleggen hoe het instrument de transfer naar de flamenco maakte. Ze was er immers zelf bij. ,,In de jaren zeventig trad de grote flamenco-gitarist Paco de Lucia eens op tijdens een feest in Lima, Peru'', vertelt de zangeres. ,,Ik was daar ook om te zingen en er was iemand die de cajón speelde. Paco was zo gefascineerd door dat instrument, dat de percussionist 't hem cadeau gaf. Vanaf dat moment is Paco de cajón in de flamenco gaan gebruiken en hebben anderen dat weer overgenomen. Maar er zijn nog steeds flamenco-puristen die daar niets van moeten weten. Die zweren bij de 'palmas', het klappen met de handen.''...
...Afgelopen zomer, tijdens het Amsterdamse Roots-festival, maakte zij haar Nederlandse debuut in het Concertgebouw. Eerder deze week stond zij al in een volle grote zaal van de Brusselse Ancienne Belgique. (...) Hoe trots ze ook op haar Afro-Peruviaanse traditie is: als zangeres wil Baca ook een stap verder zetten. Zo speelt de uit Tom Waits-kringen bekende avantgarde-gitarist Marc Ribot een flink partijtje mee op haar recente platen en laat ze gedichten van hedendaagse Peruviaanse schrijvers op muziek zetten. (...) Op het podium van de Ancienne Belgique gaat ze - net als op haar meest recente plaat Espíritu Vivo trouwens - nog een stapje verder en zingt ze ook de Franse Jacques Prévert-evergreen Les Feuilles Mortes en The Anchor Song van Björk. Baca moet het niet van haar volume hebben en evenmin van virtuoze stemband-acrobatiek. Maar ze weet wel erg veel in haar zang te leggen. Op blote voeten danst ze over het podium, ontwapenend als de Kaapverdiaanse Cesaria Evora en stijlvol als de Cubaanse Omara Portuondo. Generatiegenoten die een zelfde relaxte muzikale sfeer scheppen, maar Susana Baca blijft Susana Baca...