NewFolkSounds interviewt o.a. Maddy Prior en Nickel Creek
De omslag van nummer 86 van het blad NewFolkSounds wordt gesierd met een foto van de revelatie in de Amerikaanse newgrass, Nickel Creek. De jongste cd van deze groep, die helaas verstek liet gaan op het International Folkfestival Tilburg begin dit jaar, is in Amerika uitgeroepen tot Best Contemporary Folk Album of the Year. Ron Janssen van NFS maakte kennis met de gitarist van dit jeugdige en talentvolle trio. Sean Watkins over hun doorbraak: "Wat wij doen is niet gebruikelijk voor bluegrassmuziek. We proberen in deze bezetting zoveel mogelijk soorten muziek met elkaar te verweven. Althans, we nemen elementen uit diverse muziekstijlen, en maken daar onze eigen sound mee. Vandaar dat we onder andere muziek spelen van de Ierse singer/songwriter Sinéad Lohan, een tekst van Robert Burns, maar ook een traditional als The Fox".
Spaelimennir en Skolvan
NFS besteedt aandacht aan muziek van de Faeröer eilanden, waar de groep Spaelimennir vandaan komt die komende zomer optreedt tijdens het Folkwoods Festival. Van een andere groep die komende zaterdag in het Arsenaal in Vlissingen speelt, het Bretonse Skolvan, is een portret geschreven door Serge Boekhoorn.
Maddy Prior
Het diepgravendste artikel in deze NFS is van de hand van de hoofdredacteur zelf, Marius Roeting. Hij sprak met Maddy Prior over haar solocarrière en haar onlosmakelijke verbondenheid met Steeleye Span. En over haar project The Girls waarin ze naast Abbie Lathe ook geflankeerd wordt door haar dochter Rose Kemp.
Interessant zijn de passages over Priors solo-cd's en dan met name over de songcycles die op elk solo-album zijn terug te vinden. Het gaat dan om aaneengeweven liederen met een gelijke thematiek of een centraal onderwerp dat vanuit diverse gezichtspunten wordt belicht. Op de vraag of deze werkwijze niet wordt tot een recept en een knellende keurslijf zegt Prior ondermee:
"Het is in zoverre een recept dat ik niet houd van het standaard lied na lied na lied. Ik wil dingen combineren, bijeen brengen. 'Guts and balls' en niet alleen maar leuke liedjes zingen. Dat heb ik nooit gedaan (…) Een suite van een half uur lang is zat. Het moet blijven boeien en kwalitatief een constante factor zijn. Zover reikt mijn mijn capaciteit als componist om die deugdelijkheid onveranderlijk te houden…"
Maddy Prior is nu zo'n veertig jaar professioneel muzikant. Ze 'leeft' van haar stem. Ze componeert songs, schrijft haar teksten, maar speelt geen enkel instrument. Marius Roeting: Dat lijkt toch een handicap. Hoe verloopt de communicatie met de medemuzikanten dan?
Prior: "Dat is soms lastig ja. Het blijft bij zoiets als 'omhoog, nee omlaag'. Voordoen, voorzingen dus. Ik ervaar dat wel als een probleem. Ooit heb ik een instrument proberen te leren bespelen, maar ben daar gauw mee gestopt. Maar ik heb een visie en dat is wellicht veel belangrijker. Staan voor wat je wilt. Een lied is het grootste geschenk. Ik heb het idee, de visie en hoe het samenkomt. De muziek evenzo. Het is die combinatie die het geheel maakt. 'Teamed together it is dynamite'…"
In NFS ook interviews met mensen als Minyeshu (Ethiopische zangeres, gevlucht naar Nederland), Martin Hutchinson (in Nederland wonende Ier), Stefan van den Berg (Mummy's A Tree) en de griotzangeres Kandia Kouyate. Er is een in memoriam van Derek Bell. Recensies zijn er ondermeer van de folkfestivals in Tilburg en Zwolle.
CD's
In de bulk cd-recensies wordt o.m. positief geschreven over Gerard van Maasakkers, Wè-nun Henk, Nada Jules Bitter, Máirtin O'Connor (Ron Janssen: De beste Ierse trekharmonica-cd die ik ooit gehoord heb), Dochas, Kate Rusby, John Spiers & Jon Boden, Sylvie Berger, Hudel, Johnny Irion en Boubacar Traoré. Opvallend zijn de minder juichende geluiden over Patrick Street (Marco Pol: behoorlijk ongeïnspireerd en uitgeblust) en Richard Thompson (Eelco Schilder: ik had stiekem toch op een wat verrassendere en avontuurlijkere cd gehoopt).
In de rubriek Het Meesterwerk dit keer weer een uitstekende keuze: De baanbrekende lp Jiddische Lieder van Zupfgeigenhansel uit 1979.