Mart Smeets: Greendale van Neil Young luistert prettig weg…
In zijn column in VARA TV Magazine constateert Mart Smeets deze week dat Neil Young nog altijd bestaat. Na het luisteren van de cd Greendale schaart Smeets zich niet onder de criticasters: "Ik behoor bij de groep positivo's. Ik ga geen onvoldoende geven voor iets dat het niet verdient. Een meesterwerk dan? Neen, dat ook niet, maar het luistert wel heel prettig weg als je er de tijd voor neemt en als de kamer leeg is en het glas vol…" Hier enkele citaten uit zijn column:
…Greendale is op de markt (Reprise 9362-48543-2). En wat heeft Young gedaan? Hij heeft tweederde van zijn bijna vaste begeleidingsband, Crazy Horse (Ralph Molina en Billy Talbot) naast zich neergezet en is gaan spelen. Tien liedjes, tien maal een verhaal uit het denkbeeldige stadje Greendale waar de familie Green leeft. Bijna een thema-cd. Young vertelt verhaaltjes en doet dat op een manier die je 'spannend' zou kunnen noemen….
…Waar alle kritiek vandaan komt, weet ik niet, maar ik was gewaarschuwd toen ik het schijfje voor de eerste maal in de machine plaatste. Aan het eind van de dag had ik Greendale zeven maal gespeeld en vond ik dat ik een heerlijke tijd had doorgemaakt. Het is Neil Young-muziek, het is rock en misschien dat er lieden zijn die zich storen aan de bijna mystieke vertellinkjes en er proberen achter te komen wat Young ermee wil zeggen. Wat is een metafoor voor wat? Waar hengst hij tegen het bestaande Amerikaanse bestaan aan? Wie neemt hij hier of daar te grazen? Bush? Amerika? Zichzelf? Natuurlijk heeft het genie Young niet zomaar deze vorm voor de cd gekozen. Ik denk dat hij heel slim te werk is gegaan en al die miljoenen over de hele wereld die hem al zo lang volgen, gewoon even op een groot kruispunt heeft geplaatst met de mededeling zelf maar uit te zoeken welke richting men op moet gaan om achter 'de waarheid' van deze songs te komen…