Bruce Cockburn: Grote platenmaatschappijen angstaanjagend
De Canadese singer/songwriter Bruce Cockburn heeft een maatschappij-kritische levenshouding. Van de grote platenmaatschappijen moet hij niets hebben. De zanger staat al vanaf 1969 bij True North onder contract, een klein en onafhankelijk label in Canada. Onlangs verscheen zijn nieuwe album You've Never Seen Everything. En ook daarop blijkt weer zijn bewogenheid. Afgelopen donderdag stond hij de Melkweg in Amsterdam. Harry de Jong sprak voor de Haagsche Courant met Cockburn. Hier enkele citaten:
... Bruce Cockburn is nog altijd een sociaal bewogen man die zijn politieke opvattingen niet onder stoelen of banken steekt. Dat mag je ten tenminste concluderen na beluistering van zijn nieuwe album You've Never Seen Everything, want in nummers als Tested And Tried en All Our Dark Tomorrows haalt Cockburn weer ouderwets fel uit tegen lieden die in de wereld steeds weer voor oorlogen en oorlogsdreiging zorgen. Hij krijgt op deze plaat steun van Jackson Browne en die samenwerking is niet zo verwonderlijk: beide liedjesschrijvers hebben wat levensopvatting betreft nogal wat gemeen. "We delen dezelfde zorgen over deze wereld," aldus Cockburn. "En daarom hebben we in de loop der jaren samen heel wat benefietconcerten gegeven." "Problemen worden niet veroorzaakt door dingen, maar door mensen," betoogt de zanger. "Als er geen mensen zijn, zijn er ook geen problemen. Mijn grootste zorg ligt dan ook bij de mensheid. Ik realiseerde me voor het eerst dat ik in mijn muziek een kritisch geluid moest laten horen toen mijn dochter geboren werd. Dat was in 1976. Toen werd ik wakker en dacht: in wat voor wereld heb ik dit kind eigenlijk neergezet? Daarom besloot ik voortaan in mijn muziek een duidelijk standpunt in te nemen."...
... "Ik sta m'n leven lang al open voor alle soorten muziek en wat ik mooi vind, absorbeer ik. Daarom hoor je jazz, folk , rock, reggae en Afrikaanse ritmes in mijn muziek terug. En ik houd nog steeds mijn oren open, want ik vind dat er tegenwoordig hele goeie dingen uitkomen. Neem nou Sarah Harmer. Zij is een pas ontdekte Canadese liedjesschrijfster, maar ik vind haar zo goed dat ik haar gevraagd heb mee te doen op mijn nieuwe album. Door dat soort artiesten blijf ik geloven in de muziekbusiness. Al moet ik van de zakelijke kant niets hebben. Maar dat is altijd al zo geweest en daarom heb ik grote platenmaatschappijen door de jaren heen ver buiten de deur gehouden. Ik sta al vanaf 1969 bij True North onder contract, een klein en onafhankelijk label in Canada. En dat bevalt me prima. Ik vind de werkwijze van de grote maatschappijen echt angstaanjagend. Ik heb te vaak gezien dat jonge en onervaren artiesten contracten afsluiten die slecht voor hen uitpakken. En vaak worden er al albums op de markt gebracht voordat de muzikanten er zelf aan toe zijn. Ze komen daardoor verschrikkelijk onder druk te staan en als de verkoopcijfers dan ook nog eens tegenvallen, worden ze bijna letterlijk door hun maatschappij ten grave gedragen...
... hij heeft nooit bewust de keuze gemaakt om artiest te worden. "Het is allemaal vanzelf zo gelopen. Toen ik na de middelbare school in diverse rock and rollbandjes ging spelen, had ik helemaal geen vastomlijnd plan om verder in die richting te gaan. Ik rolde gewoon die kant uit." Aan het eind van de jaren zestig had hij heel wat eigen liedjes klaar en kwam hij tot de ontdekking dat die veel beter klonken wanneer hij ze in z'n eentje zong. "Dus ging ik op de solotoer. Ik denk dat ik tot nu toe zo'n vierhonderd nummers heb geschreven en betrap me er wel eens op dat ik in herhaling val. Daarom gooi ik tegenwoordig veel teksten weg en duurt het langer voordat ik materiaal voor een nieuwe plaat klaar heb. Maar ik loop nog wel steeds rond met een notitieboekje en als me een goede tekst invalt, noteer ik die meteen."...