The Dubliners doen onderhand een stapje terug
In de GPD-dagbladen stond de afgelopen dagen een verhaal over de Dubliners - die een aantal concerten geven in Nederland - waarin de 63-jarige Barney McKenna aan het woord komt. Hier enkele citaten:
…Barney McKenna van The Dubliners verwacht niet dat de vermaarde Ierse folkgroep binnenkort wordt ontbonden, maar dat de muzikale activiteiten op een laag pitje komen te staan, is zeker. Ik ben gek op vissen en vermaak me op de Ierse zee ook prima in mijn bootje , bekent McKenna. Verder geef ik viool- en banjoles aan jonge mensen en zit ik graag in mijn stampub. Nee, zonder The Dubliners weet ik echt wel wat ik moet doen….
…Veertig jaar constant op tournee is een lange tijd en dat gaat je niet in de koude kleren zitten. We doen het dan ook een stuk kalmer aan vergeleken met vroeger. Zes of zeven concerten in Nederland vinden we eigenlijk wel genoeg. Want ja, we naderen allemaal de pensioengerechtigde leeftijd en dan ga je er echt niet meer vol gas tegenaan….
…Het leven van een beroepsmuzikant is mooi, maar veel te zwaar als hij zestig is geweest , filosofeert McKenna. Hij is met The Dubliners net terug van een tournee door Oostenrijk en vliegt deze week alweer naar Nederland voor zes concerten. Vroeger stond ik daar nooit zo bij stil, maar je hebt op zulke tournees eigenlijk nooit tijd voor jezelf. Het is altijd maar reizen, reizen en nog eens reizen. Van het ene optreden naar het andere.Nou is Nederland niet zo erg, want dat is maar een klein land, je bent overal zo. Van Amsterdam naar Groningen is een paar uurtjes, dat vind ik nog wel te doen. We zitten in een hotel in Amsterdam en gaan van daaruit door het land om ons werk te doen. Ik ben nu al zover dat ik het zelfs plezierig vind dat we niet van hotel hoeven te wisselen en alles vanuit dezelfde basis kunnen doen. En dan durf ik ook nog wel te verklappen dat ik voor iedere soundcheck een dutje doe. Anders trek ik het niet, want we zijn op zulke dagen toch minstens vijftien uren in touw. Vroeger beschouwde ik op tournee gaan als een vakantie, maar ik kijk er nu heel anders tegenaan….
….Als we ooit nog eens definitief met The Dubliners stoppen, zou ik zeker mijn banjo niet aan de wilgen hangen, verzekert McKenna. Met dat ding op schoot leef ik pas. En dat zal altijd zo blijven. Als ik mijn leven mocht overdoen, zou ik weer in de muziek gaan, maar ik zou me minder in laten pakken door snelle managers. Mensen die je hele leven voor je uitstippelen….