In nummer 121 van New Folksounds komen enkele pioniers uit de folk aan
bod. De Belgische geluidskunstenaars van Ballroomquartet toveren
klanken uit authentieke folkinstrumenten. De Amerikaanse folkzanger
Woody Guthrie schreef geschiedenis met zijn Dust Bowl Ballads en
Groupa liet een frisse wind
waaien door de Zweedse folkmuziek.
Het Ballroomquartet is niet wat het lijkt, schrijft Jeroen van Zuylen, die de band zag optreden op Dranouter en Folkwoods. Traditionele instrumenten vormen de folky basis van de groep, maar er is een constante zoektocht naar nieuwe klanken, zo vertelt violist en mandolinespeler Andries Boone hem. Vooral Rony Deprins is verantwoordelijk voor het geëxperimenteer met geluidseffecten: "Hij ging de nodige elektronica aan zijn accordeon koppelen, ik ben toen gevolgd." En ze gaan gewoon door met hun muzikale vernieuwing. Voor het volgende album gaat de groep in zee met Blixa Bargeld, van de Einstürzende Neubauten, en wordt ook een videokunstenaar betrokken bij de muziek.
Op Dust Bowl Ballads, twee sets van drie 78-toerenplaten uit 1940 zong Woody Guthrie over de desastreuze gevolgen van de droogte en uitputting van de grond ten westen van de Mississippi, waardoor er de zwartste stofstorm uit de geschiedenis kon plaatsvinden in 1935. René van Peer schrijft in de rubriek Het Meesterwerk hoe Guthrie tijdens zijn omzwervingen de kampementen in Californië zag en de eerste liedjes ontstonden over de levensomstandigheden in de Dust Bowl en van de immigranten. Er werden weinig exemplaren gedrukt van de platen, maar de muziek werd wel landelijk opgepikt, Guthrie kreeg eigen radioshows en ging door het hele land op tournee. Helaas, concludeert Van Peer, is er weinig veranderd sindsdien, migranten worden nog steeds behandeld met een minimum aan sympathie. Er is wel een verschil: muziekindustrie en massamedia weten eigentijdse tegenstemmen met succes te overschreeuwen.
Eelco Schilder praat met oprichter Mats Edén van Groupa over hun rol in de ontwikkelingen binnen de Zweedse folk. Die vertelt over de geschiedenis van de groep, die diverse samenstellingen kende, o.a. met zangeressen als Sofia Karlsson en Lena Willemark. Edén heeft nooit de behoefte gevoeld om zich te voegen naar heersende normen, zo blijkt uit zijn verhaal over zijn optreden voor de Zorn jury om Riksspelman te kunnen worden: "Tot die tijd waren het vooral violisten die voor de jury speelden en ik had het idee opgevat om een aantal nummers op een 1 rijer harmonica te spelen. Elke vorm van een accordeon was totaal ongeaccepteerd in de traditionele Zweedse muziek in die tijd. Het kon me helemaal niets schelen, en tot mijn eigen verbazing kreeg ik de onderscheiding."
Verder vinden we in NFS artikelen over dialectzang in Oost-Friesland, singer-songwriter en gitarist Wigbert, balfolkband Hot Griselda, Duitse neofolk van Werkraum en Hollandse knusheid uit vroeger tijden met familietrio De Tivolies. In het Jaaroverzicht 2008 heeft NFS gekozen voor een andere aanpak: geen jaarlijstjes dit keer maar zes mensen uit verschillende segmenten van de wereldmuziek die aan het woord komen over de meest bijzondere belevenis van het afgelopen jaar.
Recensies zijn er o.a. van Moya Brennan, Pete Seeger, Tish Hinojosa en de Warsaw Village Band, in aparte kaders is aandacht voor diverse streektaal-cd's en boeken.
Meer info over NFS en abonnementen: www.newfolksounds.nl.