Op zaterdag 12 april 2008 treedt Tucker Zimmerman met zijn Nightshift
Trio op bij de Triskell Folkclub in De Bijsluiter van café Bijsmans in
Heerlen.
Antoine Légat schreef op www.folkroddels.be over een optreden in het Belgische Eine in 2005:
Zo vaak treedt Tucker Zimmerman hier niet op, zelfs al is hij sinds 1970 woonachtig in België. Vriend van alle groten van de Amerikaanse folk sien van op en rond de sixties: zijn dierbare vriend Derroll Adams maakte van Tuckers Oregon (A Song For Derroll Adams) zijn lijflied. Tucker kende ze allemaal: Pete Seeger (ondanks zijn zeer gevorderde leeftijd nog steeds actief), Ramblin' Jack Elliott, Jerry Garcia, Roland Van Campenhout, en ga zo maar door.
Ook hij trad in Eine op in trio vorm, met zijn zoon Quanah Zimmerman, uitstekend op (slide) gitaar en met ervaren rat Jef Van Golen op de staande bas. Tucker, 64 intussen, had vooraf duidelijk gemaakt dat hij op tijd wilde beginnen om vroeg te eindigen en inderdaad, een eerste set van acht à negen nummers, liet vermoeden dat hij het niet te lang zou trekken. Dat hoefde ook niet, want alles wat hij bracht, getuigde van een groot meesterschap in songwriting: kwaliteit boven kwantiteit. Het eerste deel begon en eindigde met een parafrase van Indiaans gebed, wat het mooi afrondde en voorzag van een magisch begin en einde. We kregen parels voorgeschoteld als Two Hand One Man Band, These Are The Days en een song met bedenkingen die startten toen Tucker vernam dat het Vaticaan een officiële mirakelman in dienst heeft (I'm In Charge of Miracles?), plus nog een fraai lied over Engeland (,,Too little sunshine'' was zijn strenge conclusie) Opvallend was dat we toen nog geen enkele song hadden gehoord van die schitterende, veelbejubelde Walking On The Edge Of The Blues, op naam van Tucker Zimmerman's Nightshift Trio (met andere muzikanten; Quanah speelt wel een aardig stukje slide op Fool For Locomotion!) De cd werd uitgegeven bij Parsifal (Brugge)
Ook na de pauze was dat zo: corrigeer me als ik iets niet gehoord zou hebben, maar Walking... werd totaal over het hoofd gezien: het wijst op de weelde aan songs waarop Tucker kan terugvallen als auteur van amper zeven langspelers sinds 1968, maar tevens actief als songschrijver voor anderen, als maker van filmmuziek én als volledig geschoold componist van ‘serieuze' muziekstukken plus als auteur van twee dichtbundels en tien romans. Gaandeweg werd het echter duidelijk: Tucker amuseerde zich zo bijzonder goed in deze schitterende omgeving, omringd door een aandachtig en liefdevol publiek, dat aan zijn lippen hing, dat hij gewoon bleef doorspelen! Pas om kwart voor één sloot Tucker de boeken. Oregon, A Bitter Rainy Day, Restless Sleep, Albion Moonlight (met verzen van William Blake daarin verwerkt), een pracht van een ode aan Jack Kerouac (Jack Blue), het bleef maar komen. Tucker, een levenswijs én belezen man, heeft van alles te vertellen, maar doet dat op zo'n gemoedelijke manier dat dit nergens de zoemende sfeer van zijn liederen verstoort. Ook muzikaal is hij veelzijdig, te horen hoe hij bij voorbeeld aan één van de bissen (All You pretty Women?) een swampy bayou/voodoo einde breidde dat Tony Joe White niet had misstaan. We kenden 's mans live reputatie, zijn recentste cd Walking..., zijn pakkende deelname aan de hommage die Nederlands blues gitarist Hans Theessink wijdde aan Derroll Adams (Banjoman, met een hele resem grootheden, een hebbeding omwille van de muziek, omwille van de schitterende commentaren en foto's; label: Blue Groove; verdeling: Central Distribution), maar dit overtrof de stoutste verwachtingen. Als Tucker Zimmerman in de buurt komt, weet u wat u te doen staat...
Zaterdag 12 april 2008, Tucker Zimmerman Night Shift Trio in De Bijsluiter, Herbergh Bijsmans, Plaarstraat Heerlen. Entree 8 EURO. Zaal open: 20.00 uur Aanvang concert: 21.00 uur. Reserveren kan via secretariaat Triskell Folkclub : 046-4428078 of www.triskellfolkclub.nl.