Singer-songwriter Wies presenteert op 16 april a.s. haar debuut-cd in Waterfront in haar woonplaats Rotterdam.
Wie is Wies? Dat is nu nog een vraag. Maar dat wordt een weet. Met Wies duikt uit het niets een singer/songwriter van belang op. Een vertolkster ook van het Americana repertoire, grofweg het muzikale middengebied tussen country en rock. En dat vind je niet gauw in Nederland. Zeker niet zo puur. Als haar naam niet zo oer-Hollands was geweest, dan zou je gezworen hebben dat ze uit de ‘binnenlanden van Texas' kwam. Maar het is Rotterdam.
Americana koninginnen Sheryl Crow en Lucinda Williams zijn haar idolen. Dat hoor je terug in haar muziek. Zet het album Delivery In A Fortnight maar eens op. Opgenomen in slechts twee weken tijd, heeft dit debuut vervolgens enige tijd op de planken gelegen voordat het nu eindelijk tot een release is gekomen. Daar moet niet al te veel achter gezocht worden. Het duurde even voordat er een platenlabel gevonden was (FMM) en een contract werd getekend.
Onbedoeld volgt ze een spoortje pophistorie. De geschiedenis van de popmuziek zit boordevol muzikanten die eerst een eerbaar beroep vervulden alvorens ze toesloegen. Zo is van Van Morrison bekend dat zijn eerste stiel dat van glazenwasser was, pubrocker Graham Parker was aanvankelijk pompbediende, terwijl onze eigen Ilse Delange rond de periode van haar doorbraak overal liefdevol als het voormalige schoenenverkoopstertje uit Almelo werd neergezet. Welnu, Wies is in haar woonplaats Rotterdam lang te bezichtigen geweest als postbode, waarmee ze in het goede gezelschap verkeert van nationale sporthelden als oud-wereldkampioen schaatsen Piet Kleine en ex-voetbalinternational Berry van Aerle.
Zo'n doodnormaal beroep past ontzettend goed bij de broodnuchtere persoon die Wies is. Waar de meeste nieuwkomers te pas en te onpas meteen hardop over grote buitenlandse avonturen dromen, daar blijft Wies reëel. ‘Ik ben 'n meisje hoor. Ik wil gewoon zo gelukkig mogelijk zijn. En dat liefst elke dag. Muziek is mijn passie. Maar er is zo veel meer in het leven.' Denk nu niet gelijk dat we hier te maken hebben met het klassieke aardige, niks-aan-de-hand buurmeisje. Zo is het nu ook weer niet. Deze postbode brengt ook in haar muziek een boodschap over. Ze heeft echt iets te vertellen met haar teksten. Dat wil ze weten ook.
‘Wat ik doe met mijn liedjes, is mensen laten zien hoe ze dingen anders kunnen aanpakken,' legt ze uit. Daar zit geen greintje zelfingenomenheid in. De prachtige ballad Somebody Else gaat over het verkeerde zelfbeeld dat veel jonge meisjes hebben dankzij de reclamewereld en de damesbladen: te dik, te dun, te dom, te lelijk, noem maar op. ‘Ik wil die meisjes meegeven dat ze zoveel moeite hebben met zichzelf door de onhaalbare verwachtingen die tegenwoordig als ''normaal'' gezien worden. Daar moet je doorheen kijken.' Dat is geen arrogantie. Dat is mooi, heel mooi zelfs. De televisiedocumentaire Beperkt Houdbaar van Sunny Bergman (VPRO) over jonge meisjes die ontevreden waren over hun lichaam had haar medegeïnspireerd tot het schrijven van dit nummer. Ook in het overigens prachtige, door haar zus San ontworpen artwork, met foto's van Wies poserend voor een blinkende Amerikaanse slee, heeft ze geen photoshop technieken toegepast. Met producer Dennis Kolen heeft ze ook in de studio diezelfde puurheid nagestreefd. ‘Ik wilde alles graag zo klein mogelijk houden.' Geen overdubs dus; alles is zo kaal mogelijk in één take er op gezet.
Soms verrast Wies zichzelf bij deze drang naar puurheid. Don't You Break My Heart, een andere ballad op het album is zo eerlijk, dat ze er bijna zelf van volschoot. ‘Ik probeer altijd zo dicht mogelijk bij mezelf te blijven. Zingen dat je niet gekwetst wil worden in een relatie, dat doen er zo veel. Meestal bouw je ‘n beschermlaagje om je heen. Maar als je dat los durft te laten, dan laat je veel meer zien. Soms is dat best eng,' licht ze haar eigen teksten door. Voor Wies is dat een situatie die vergelijkbaar is met het verschil tussen optreden met de hele vijfmansband of met de kleine akoestische driemansbezetting zoals in de voorprogramma's die ze gedaan heeft voor de Amerikaanse zangeres Beth Hart. ‘In het eerste geval is het heel veilig,' beschrijft ze de rugdekking door een geluidsmuur van rock. ‘Maar in het laatste geval, is het alsof je in je nakie staat. Dan ben je zo kwetsbaar.'
Volgens Wies klopt het beeld dat bestaat van de zelfverzekerde muzikant ook helemaal niet. ‘Het podium opgaan voor een volle zaal, dat is niet niks hoor. Hoe doet zo'n Bono dat toch?' vraagt ze zich af in alle ernst. Ach, een beetje podiumvrees kan nooit kwaad. Dat overkomt de besten. Ze is afkomstig uit een artistiek gezin. Moeder is beeldhouwster. Vader Joep jazzmuzikant. Met haar twee zussen zingt ze voor de lol ook als de Peeters Sisters. Optreden is dus de aard van het beestje.
Zich bloot durven geven hoort nu eenmaal bij de singer/songwriter. Die graven altijd wat dieper. De 10 zelfgeschreven liedjes maken daar geen geheim van. Daarom is het zo leuk dat de enige cover die ze doet op het album Happy is van de Stones, een van de weinige nummers die gezongen worden door Keith Richards. ‘Hij zingt het een beetje muizig, alsof hij naast de microfoon zingt. Ik zing het recht voor z'n raap, niet om het te verbeteren of zo, maar gewoon omdat ik dat zo wil brengen. Kijk, dat durf ik dan weer wel aan.' Het zelfbewustzijn groeit met de dag. Op dit moment is de schepster van Delivery In A Fortnight nog een onbekende variabele. Maar over een tijdje zal niemand meer vragen: Wie is Wies?
Line-up:
Wies Peeters: zang
Dennis Kolen: gitaar, achtergrondzang
Rinse Visser: bas
Jimmy van den Nieuwenhuizen: drums
Ferry Lagendijk: toetsen
Op 21 maart jl. was Wies te gast bij Goedemorgen Nederland, zie hier.
Wies presenteert op 16 april 2008 haar debuut cd Delivery In A Fortnight in Waterfront, Boompjeskade 10-15, Rotterdam, zie: www.waterfront.nl. Aanvang: Doors open 20.00 uur
Showtime Wies 21.00 uur. Toegang: koop Delivery In A Fortnight voor 10 euro, het concertkaartje is hierbij inbegrepen! Voorverkoop: via IT-Records en aan de zaal
Website: www.wieiswies.nl.