Roos Galjaard & Sebastiaan Wiering - Your Feet Travel Hope - eigen beheer (http://www.roosgaljaard.nl)
Met de Groningse formatie Gather Roses brengt singer-songwriter Roos Galjaard enkele albums uit voordat ik haar muziek leer kennen op Noordfolk, een festival dat tussen 2010 en 2015 een aantal keren in Veenhuizen werd georganiseerd door Linde Nijland en Bert Ridderbos. Daar is Galjaard een van de singer-songwriters die zich mogen presenteren in een onversterkt intermezzo bij de eerste editie. Ze speelt akoestische gitaar, heeft een heldere zangstem en fijne eigen liedjes. Even later zijn Nijland en Ridderbos te gast op haar eerste solo-album, I Am Water, en mag ze terugkomen op Noordfolk in 2012, dit keer voor een volledige set in het hoofdprogramma en met extra begeleiding van cellist Sebastiaan Wiering (reguliere gast bij Gather Roses en lid van de eveneens Groningse groep VENcE). En dat intrigeert me, want een cello is geen gebruikelijk instrument bij een singer-songwriter. De samenwerking als duo bevalt blijkbaar goed, want in 2015 verschijnt het album Many Hours Still To Come. Enkele maanden geleden werd de opvolger Your Feet Travel Hope gepresenteerd, een album waarop beide muzikanten hun gevoelens van de afgelopen paar jaar willen uitdrukken.
En muzikale emotie is er volop, al meteen bij de donkere indringende noten van de cello die zich om de hypnotiserende gitaarklanken wikkelen in de intro van openingsnummer Something New. De heldere stem van Galjaard, licht gerijpt, maar nog steeds mooi helder van kleur, klinkt vol overtuiging als ze zingt dat we iets nieuws moeten proberen. In het tweede stuk, Places, (waarvan ook een video op Youtube staat: https://youtu.be/yxDn8yDiONM) met een melancholieke rol voor de piano (Wiering), waar het strijkwerk juist een sprankje hoop laat horen, horen we de titel van het album voorbijkomen: "where you go your heart is filled, your feet travel hope, where you go your eyes will shine and dreams come true". Een mooie poëtische tekst van Galjaard, die overigens alle stukken op het album heeft geschreven.
Tussendoor luister ik nog eens naar de voorganger Many Hours Still To Come (te vinden op Spotify) en, hoewel gitaar en cello ook op dat album prima samengaan heeft het meer een folkrockgevoel waar Roos Galjaard & Sebastiaan Wiering nu juist de diepgang opzoeken in arrangementen die net iets soberder (of misschien is doordacht een betere term) zijn, al is het folkrockgevoel niet helemaal weg, zo is bijvoorbeeld te horen in Rovers, met trombone door Obed Brinkman. Het gaat over een nachtmerrie of muizenissen in iemands hoofd of misschien wel allebei, de teksten van Galjaard lenen zich ook prima voor een eigen interpretatie.
Maar Brinkman is niet de enige gast, zo geeft Tobias Nagel een subtiele invulling aan It's Happening Again op elektrische gitaar. Ook Mamour Seck (percussie en drums) en Hanneke Ramselaar (hobo) beïnvloeden het karakter van de liedjes waarop ze meespelen en Bauke van der Laaken ondersteunt met sprankelende pianotonen in Carry Me Home. Your Music Is My Music (dat ze schreef tijdens een reis in zuidelijk Afrika) herbergt de meeste gasten tegelijk en is een vrij jazzy stuk geworden met licht exotische tinten. Ik kan me voorstellen dat de muzikanten dit met heel veel plezier hebben ingespeeld, maar het is niet helemaal mijn stijl.
De meer ingetogen sferen van afsluiter Dance Along liggen me meer, maar wacht even, dat komt me toch bekend voor? Inderdaad, het staat ook op I Am Water, dat ik tien jaar geleden op Noordfolk heb aangeschaft en op As The Sun Will Guide Me Home, een album van Gather Roses dat rond diezelfde tijd verscheen. Het nieuwe arrangement met cello geeft dit stuk nu een soort fado-achtige uitstraling van heimwee en dat spreekt me aan. Als ik Roos Galjaard vraag om iets over dat lied te vertellen en waarom ze het opnieuw heeft opgenomen, stuurt ze snel een berichtje terug: "Het nummer heb ik inderdaad langer geleden geschreven. Het is geïnspireerd op mijn moeder die een andere fase inging toen mijn oudste zus uit huis ging. Dat je als ouder het beste wenst voor je kind, maar ergens al de ouder-kind relatie wijzigt, de rollen en verhoudingen anders worden, en dat je daar ook mee moet dealen. Het is bij veel van onze fans een favoriet nummer, en ik vind deze versie met alleen Sebastiaan op cello erg mooi. Aangezien het nummer bijna altijd in de setlist staat en we graag juist deze versie wilden vastleggen is hij weer op de CD terecht gekomen..."
De titel van Your Feet Travel Hope geeft al aan dat het geen zwaar album is geworden en uit de teksten spreekt liefde, hoop, melancholie en verdriet, maar ook een zekere levenslust. Roos Galjaard & Sebastiaan Wiering hebben de liedjes in vaak sobere, maar zeker ook voldoende afwisselende arrangementen gestoken zodat de mooie teksten juist meer zeggingskracht krijgen. En als je wil weten waar die nou precies over gaan raad ik aan om een optreden van het tweetal te bezoeken, in oktober zijn ze diverse keren te zien in het noorden van het land.
Mirjam Adriaans