Sound steeds dynamischer en spannender
Voor Wè-nun Henk is 2005 een jubileumjaar. Het middenbrabantse gezelschap viert haar tiende verjaardag. En er staat veel te gebeuren. Een kolfje naar de hand van Hans Hoosemans, een van mannen van het eerste uur:
"In maart en april gaan we met Dommelvolk op toer. Een beetje tussen de NAP bedrijven door. Ik vind dat erg gaaf: Oud & Nieuw akoestisch peil. Ik vind persoonlijk nog altijd dat er in de jaren '70 betere folk werd gemaakt dan nu (in de band vinden ze dat ik een ouderwetse smaak heb) en het is tof om met je oude helden te spelen. Beide toernee's worden heel gezellig, dat weet ik nu al & er kunnen wel verrassende dingen ontstaan."
Wè-nun Henk
Nieuw album
Het jubeljaar is pas nauwelijks begonnen of Wè-nun Henk staat al op twee verzamel-cd's. Drie nummers op NAP en het nummer 'Fiere Margrietje'op de verzamelaar van het Limburgse Triskell Festival. "Bovendien", aldus Hoosemans, "we hebben nieuwe nummers liggen en ik hoop dat er in 2005 nog een plaat van komt. Tis ons jubileumjaar, dus dat hoort er dan eigenlijk wel bij."
Eigen sound
Wè-nun Henk is de afgelopen jaren behoorlijk gegroeid. In de beginjaren hoorde je bijna een kopie van de Brabantse en Vlaamse volksmuziek die in de vorige folkrevival zo populair was. Nu ontwikkelt de groep een eigen sound. Op de Rum-cd was al een spannender aanpak te bespeuren en na het optreden op het Folkwoods festival afgelopen zomer schreven we: '... hecht en dynamisch. Uitstekende zang van Luc Plompen. Ook de viool (Nicoline Soeter) springt eruit. En dan hebben ze met drie snarenmannen, een inventieve drummer en een bassiste een ritme-sectie die staat als een huis. Nu en dan zetten ze extra accenten op gitaar, banjo of mandoline of strijkt de bassiste haar instrument in een spannend duet met de violiste. Hun arrangementen worden met het jaar spannender...'
Banjo
En ook de nummers op NAP vertonen die toenemende dynamiek en spanning. Opvallend is ook de uitgesproken rol van de banjo. Als de totale groep invalt gebeurt er echt iets. Hans Hoosemans: "Ik vind onze sound wel veranderd. Dat ligt gedeeltelijk aan Roeland - die weer gewoon is gaan drummen, en minder gaan percussioneren - en verder denk ik aan de gitaar (DADGAD, tegenwoordig. Eerst wilde Mark niet, omdat iedereen in Vlaanderen dat al doet, maar nu is hij gewonnen geloof ik), en de strijkers-arrangementen. En ja, de banjo hoort zo hard te staan. Voor de eerste keer in bijna 10 jaar begin ik te denken dat dit wel een tamelijk uniek geluid is, ten minste, ik ken eigenlijk geen bands die nederlandstalige traditionele muziek op deze manier benaderen. Hoewel de laatste jaren minder dan in het begin, hebben we onze helden misschien iets te nadrukkelijk vereerd..."
De drie NAP-nummers
Hans Hoosemans geeft desgevraagd wat meer achtergrond over de drie nummers die Wè-nun Henk aan NAP toevertrouwt:
Maseurtje/Dat Men Eens Van Drincken Sprak (trad. / arr. Wè-nun Henk)
"Maseurtje (in feite de intro- en outro riff) is een kinderliedje. Staat als 'De Jagt' in de Coussemaker's Chants Populaires de Flamands de France (1865, meen ik), maar als 'Maseurtje' in de welbekende reeks 'Kinderzang En Kinderspel' van Pollman & Tiggers ("Maseurtje ga je mee, als we jagen als we jagen"). 'Maseurtje' is een verbastering van 'mijn zusje', dus. De tekst komt uit JJ Starter's 'Friesche Lusthof' (1621). Het origineel kent een paar coupletjes meer. De zanglijn hebben we losgelaten, maar is nog enigszins te herkennen in het viool tussenstukje. De zanglijn die Luc nu zingt heeft-ie zelf verzonnen. En toen die 2 totaal losstaande stukjes in elkaar geschoven."
Jan de Mulder (trad. / arr. Wè-nun Henk)
"Jan de Mulder is natuurlijk een klassieker in folkrevival-kringen. Maar het heeft wel iets, de melodie heeft een beetje een franse 'feel' of zo. In Vlaanderen is de stapel-variant welbekend (het 1e couplet zoals in onze versie telkens herhaald, afgewisseld met de duidelijk pre-Dylaniaanse regels 'hier is de vogel en daar is de vis' etc.). In Max Prick van Wely's standaardwerk 'De Bloeitijd van het Nederlandse Volkslied' geeft hij 2 minder bekende aanvullende coupletten. Omdat dat er dan nog maar 3 zijn, worden ze ieder wel 1 maal herhaald. Het nummer sluimerde al 2 jaar een beetje binnen de groep, maar we konden er nooit een bevredigende versie van maken. Carel heeft het in elkaar gedraaid. Het tempo ligt beduidend lager dan oorspronkelijk de bedoeling zal zijn geweest. Toen we afgelopen zomer in Frankrijk waren speelden we het voor het eerst (en tot op heden voor het laatst!) live. En wat weinig voorkomt in ons repertoire: zonder viool!"
Te Haerlem In Den Houte (trad. / arr. Wè-nun Henk)
"Te Haerlem is een verhaal apart. Toen we in een keer 3 nummers moesten aanleveren hadden we een probleem. We hadden een aantal nummers op de plank, maar die waren nog niet af. En we vonden het zonde om die maar snel in elkaar te draaien. We hebben nog even overwogen een nummer van 1 van onze cd's af te halen, of een live-versie ergens van, maar dat zou toch ook weer een beetje beneden onze waardigheid zijn. 'Te Haerlem' kwam per ongeluk toen ik eens 'Jan de Mulder' wilde spelen, en wat noten omdraaide. Ik kende versies van de Perelaar, Wannes Raps en Paul Rans en zo, en vond het eigenlijk wel leuk. Luc was er gauw voor gewonnen, de dames verzonnen de riffs en Roeland maakte het af. In 2 repetities gedaan, en nog nooit live gespeeld. Vet heftig, als je het mij vraagt. Stoner-folk. Tis 17e eeuws ook, trouwens. Tot in de jaren '50 van de vorige eeuw werd het coupletje met 'die wou bij 't meiske slapen' uit de zangliedboekjes geweerd. Onzedelijk!"
Discografie:
Gist ('98), Bar (02), Rum (03).
Bezetting
De bezetting Wè-nun Henk op de NAP-nummers is: Luc Plompen (zang), Carel van Oirschot (banjo, tambura, zang), Nicoline Soeter (viool), Mark van Dal (gitaar, zang), Katrien Bos (contrabas), Roeland Uitdewilligen (drums, zang), Hans Hoosemans (mandoloncelle).
Site:
www.we-nunhenk.nl