Henk Hoogenstraaten schreef in het Eindhovens Dagblad een juichende recensie
over het concert dat Niamh Parsons gaf in het Muziekcentrum in Eindhoven.
Hier enkele citaten:
...Het was op een herfstige avond in een warme pub aan de westkust van Ierland.
Aan de bar een stel mannen achter een glas stout. Eentje staat op en mompelt
iets richting barman. De tv, de airco en zelfs de koelkast gaan af. Doodse stilte.
In de verte beukt de Atlantische Oceaan tegen de rotskust van Clare. Maar die valt
ook stil als de man begint te zingen. Zo'n tranentrekkend traditioneel lied. Wel twintig strofes lang. Niemand verroert zich. Als de glazen zijn bijgevuld, staat de volgende op
en zingt al even fraai. En nog een, en nog een. Het lijkt of alle Ieren kunnen zingen.
Het wordt later en later en ook wat ongepolijster, maar die durf... Zo in het openbaar, a capella, staand aan de bar...
...Al die jaren daarna heb ik dat nooit meer zo ervaren.
Tot Niamh Parsons, een struise vrouw zonder opsmuk, zonder opmaak 'My Lagan
Love' zingt. En dat ver weg van de 'westcoast of Clare' in Eindhoven.
Wat 'n stem, wat 'n gevoel. Uit haar presentatie proef je betrokkenheid.
'My Lagan Love' leerde ze van vader Jack, die anderhalf jaar geleden overleed, vertelt ze.
'Met mijn vader, moeder en mijn zus Anne gingen we elke vrijdagavond naar een bar om de hoek bij ons thuis in Dublin, naar de zangclub. Daar kwam je met zo'n honderd man
bij elkaar om te zingen. Alles a capella. Om de beurt. Iedereen deed mee. 'It was pure Heaven'.'
Geen wonder dat Ierland groot zangtalent voortbrengt....
En:
....Ze zingt ook nieuwe songs als 'Done With Bonaparte' van Mark Knopfler. Maar dan giet Niamh zo'n tekst toch weer in een traditioneel jasje, dat ze oppikte van Jerry O'Reilly, op zo'n avond in die Singers Club. En Jerry had het weer van Terry Moylan en Terry had de tune weer van Seamus Ennis. En zo wordt zelfs een song van Mark Knopfler weer een traditional....