- door Henk -
Zonder enige pretentie maken ze hun muziek. Vijf veertigers spelen al enkele jaren voor de lol samen op donderdagavond in een boerenschuur in het buitengebied van het Brabantse Moergestel. Het repertoire omvat instrumentale muziek uit hoofdzakelijk Bretagne, maar ook Scandinavische nummers en wat Lunasa-werk.
Peter René 
Jos en Edwin Luc foto's Martijn Lieffers
Twee van hen - René en Peter - speelden in de zeventiger jaren in de folkgroep Den Vedel. Na een paar jaar stopten ze daar mee, maar de muziek is hun steeds blijven boeien. Hoorden ze op hun trips naar Bretagne een mooi nummer, dan probeerden ze dat terug in Moergestel na te spelen. Peter op zijn accordeon, René op de dwarsfluit. Voor hun repetities vonden ze in Edwin een enthousiaste mondharmonica-speler en in Jos een begenadigd gitarist. Uit België kwam Luc geregeld over om te bassen.
Maar optreden deden ze niet. "Daar zijn we gewoon niet goed genoeg voor"... Vrienden en kennissen drongen er vaker op aan - onlangs nog op Folkwoods - om toch eens 'n concertje te geven. Maar nee, het moet een lolletje blijven.
Bij Edwin achter zijn fraaie huis aan de Broeksheide repeteerden ze elke donderdagavond met een bak Gulpener binnen handbereik. Omdat percussie op zo'n plastic krat niet klinkt fabriceerde Edwin zijn eigen goed klinkende cachon. En nu hij de afgelopen maanden ook nog eens eigenhandig een fraaie repetitie-schuur bijgebouwd had, zijn ze voor één keer gezwicht.
Nee, geen concert, maar een openbare repetitie. En dan voor een paar bekenden. Dat liep natuurlijk uit de hand. Een tap werd geïnstalleerd en dus ook een plee. Vanaf acht uur afgelopen vrijdagavond druppelden er zo'n zestig man binnen. Het werd een soort reünie. Familie, kennissen en vrienden die vrolijk keuvelend en drinkend de repetitie van het vijftal kwamen verstoren. Nou ja, zo erg was dat ook weer niet, vonden de muzikanten zelf. Het werd een gezellige repetitie waar menig folkbandje zijn vingers bij zou aflikken.
Als je er over zou moeten recenseren zou er natuurlijk ook het een en ander op aan te merken zijn, maar ze hebben geen enkele pretentie dus wat zou je... Zeventien nummers speelden ze en natuurlijk een toegift. In twee keer drie kwartier kwamen nummers voorbij die we kenden van ondermeer Mugar, Jacques Pellen, Barzaz, Lunasa, John Renbourn, Kevin Burke, Michael McColdrick, Bleizi Ruzx, Hoven Droven, Serras en La Chiffonie.
Prachtig was de versnelling in het nummer Femspring/Dedn gamle Gjonen dat het Deens/Ierse trio ULC ooit toevertrouwde aan de cd Spring. Op het juiste moment gooiden ze er een tempoversnelling tegenaan in Dans en dro van Barzaz. Vrolijk klonk het 'duet' tussen enerzijds accordeon en anderzijds fluit en mondharmonica in de Breton Gavottes. Veel gevoel lag er in het mondharmonicaspel in Frankesca van Serras. In Lunasa's Eannair klonk het accordeonspel pittig dynamisch en in Little cascade van Jacques Pellen zorgden gitaar en bas voor een heerlijk groove. Na wat gestoei met de microfoon flonkerde de tin whistle in E Kostez An Henbont van het Bretonse Diaouled Ar Menez.
Het is nu niet van toepassing - 't betreft immers louter hobby - om ieders spel onder de loep te leggen. Toch moet me van het hart dat het jammer is dat Edwin zijn mondharmonicaspel beperkt tot een hobby. Kun je niets eens wat vaker optreden? Al laat jij je enkel begeleiden door gitaar, dat is al voldoende.... En dan nog iets, Edwin. Zo'n fraaie schuur achter je huis leent zich uitstekend voor echte concerten. Ik zie die landelijke entourage achter jouw huis helemaal zitten als lokatie voor een mini-festivalletje. In ieder geval blijven repeteren! En wie weet...