Gigantische wolkbreuk kan Boombal op
Gentse Feesten niet stoppen
- door Henk -
Wat zijn de Gentse Feesten bezopen druk, maar ook bere-gezellig. In het centrum over de Leie is een indrukwekkend podium gebouwd ten behoeve van het Polé Polé festival, een van de vijf festivals tijdens de Feesten. De beats van de tropische muziek klinken er 's middags om twee uur al loeihard. Als notabene de horeca klaagt over geluidsoverlast, dan weet je het wel. Brokken steen zijn door trillingen zelfs uit de historische gevels lang de Kraanlei naar beneden gekomen. Desondanks blijven de bezoekers met duizenden tegelijk toestromen.
Afgelopen dinsdagavond werd via alle Vlaamse radio- en tv-stations ten zeerste afgeraden naar Gent af te zakken. Het was er al té vol. De avond voorafgaand aan de nationale feestdag op woensdag 21 juli wilde iedereen een avond uit. Ambrozijn had er met de presentatie van haar cd Botsjaribo bij 't Trefpunt op St. Jacobs niet zo'n last van. Er was nog plaats rond het grote podium op het plein naast de kerk. Eva Deroovere zong enkele nummers mee en er was een gastsaxofonist. Het werd een swingend concert, zoals dagblad De Gentenaar achteraf schreef. Ambrozijn was op en top in vorm. Een paar uur ervoor hadden ze op een festival in Knokke opgetreden, dus ze waren optimaal ingespeeld.
B O O M B A L
Gedurende de Gentse Feesten is het dertig keer (!) op een of andere manier Boombal. Zoals bekend is Ambrozijn-accordeonist Wim Claeys de grote man achter dat fenomeen. Ondanks dat gaan dezer dagen de concerten van Ambrozijn her en der ook gewoon door, zoals in het Franse Duinkerke.
We dronken samen met Wim Claeys even een pint tijdens een van die vele Boombal-activiteiten, dit keer in een monumentale bouwvallige kapel. Wat ooit het heilige der heilige was voor de paters Norbertijnen ligt nu weggestopt in een hoekje achterin het Patershol (voor de bekenden, ergens achter het Veló-ke).
De vloer is er al lang uit, maar voor de dansers was er van planken een improvisorische dansvloer gelegd. Waar ooit het altaar moet hebben gestaan, fungeerde een kleine verhoging nu als podium voor de muzikanten. Wim wist veel te vertellen over het verleden van Gent en natuurlijk over het Boombal waarvan de successtory nog lang niet voorbij lijkt. "Welnee", zegt Wim, "we kunnen nog zeker zo'n tien jaar voort. Ik verwacht veel van het volgende nieuwtje: dancebeats van 'n dj met daaroverheen live muziek van een folkmuzikant. Straks staan we met het Boombal gewoon in de dancings!"….
Wim werd vergezeld van zijn drie lieftallige kleine dochters Marie, Klara en Ciska. Een mooi stel. Natuurlijk deden ze mee aan het Boombal voor Kids (tien dagen lang elke middag vanaf drie uur). Dit keer zorgde Ambrozijn-violist Wouter Vandenabeele voor de dansmuziek, bijgestaan door verschillende gastmuzikanten zoals Bert Leemans op accordeon. Na twee uur liep dat ongemerkt over in Boombal-intiem voor iedereen.
Wouter - en de onbarmhartige zon - lieten ons flink zweten. Dat was maar goed ook want in die oude kapel was wel drank maar geen toilet te bekennen.
A S H E L S
Ambrozijn moest diezelfde avond (gisteravond, donderdag 22 juli) aantreden als Balbrozijn tijdens het openlucht Boombal in het Baudelopark. Daar is alle tien de avonden van de Gentse Feesten (tot en met aanstaande maandag) vanaf 22 uur Boombal. De avond ervoor speelde Ashels er voor zo'n duizend man.
Prachtig verlicht met kleurige lampjes bood het park een feeërieke sfeer die weldadig aandeed tegenover alle drukte en hectiek voor de rest in de stad. Koen Garriau, de saxofonist en spreekstalmeester van Ashels, probeerde zoveel mogelijk mensen de dansvloer op te krijgen in een poging het wereldrecord Polka-dansen te verbreken. We hebben niet meegeteld, maar het kan nooit zo'n indrukwekkend record geworden zijn als dat wat Balbrozijn de avond erna voor elkaar bokste.
B A L B R O Z I J N
Het Balbrozijn-concert was amper op gang, of er brak een orkaan los van bliksem, onweer en een driedubbele open wolkbreuk. Wim Claeys had 's middags - geattendeerd op het aangekondigde noodweer - nog gezegd dat in geval van regen de Gentse Feesten nooit zouden wijken. Maar dit tartte elke beschrijving. In een kwartier tijd stond de stad blank. Het bleef hozen, donderen en bliksemen tot diep in de nacht. De brandweer rukte uit. Her en der sloeg de bliksem in. Tenten, projectieschermen, tafeltjes, alles vloog door de lucht. Sirene's klonken uit alle hoeken. Het was een waar inferno.
Overal werden concerten en uitvoeringen stilgelegd. Jan en alleman zochten een plek om te schuilen. De mooie verlichting in het Baudelopark viel deels uit, het water gutste door de afkapping op het podium. De houten dansvloer raakte in een mum van tijd spekglad. De geluidsinstallatie bleef echter wonder boven wonder in tact. En de dansers wisten van geen wijken. Dat kon ook niet anders want Balbrozijn speelde op een waanzinnig dynamische wijze door.
In een paar minuten tijd was iedereen tot het bot doorweekt, maar dat deerde niet. De door Claeys aangekondigde miss-dry-t-shirt verkiezing was het enige dat noodgedwongen geen doorgang vond. Ook het alsmaar uitwringen van broeken en t-shirts mocht niet baten. Wij hebben gehuld in redelijk waterdichte poncho's vastgesteld dat het wereldrecord 'Cirkeldans bij furieus noodweer' die avond is vastgesteld op ruim honderd dansers! Even later bij 'n andro waren het er nog meer. De drie Ambrozijners werden daarin bijgestaan door een bevriende Canadese dwarsfluitist. Jammer dat er van dit unieke concert geen film- of tv-opnamen zijn gemaakt. Iedereen was immers op de vlucht geslagen, op zo'n tweehonderd boomballers en ons na… Een belevenis om nooit te vergeten.
B O D I X C H E L
Eerder diezelfde gedenkwaardige avond waren wij in het Hof van Rythove op de Onderstraat in Gent getuige van de presentatie van de cd Métropole van Bodixchel. Deze groep rond Ludo Vandeau en zijn broer Bruno brengt een aangename maar ook indringende mix van Latijns-amerikaanse getinte liederen en Franse chansons. Met zangeres Elly Aerden (ook Mairan) en de twee zingende broers beschikt Bodixchel over een buitengwoon sterke vocale kant. Ook instrumentaal valt er te genieten van Bruno's pianospel, Ludo's gitaar, maar vooral ook van multi-instrumentalist Luiz Maquez op percussie, fluit en onverwacht ruige sax, Lode Varcampt op veelkleurige cello, Siegfried Van Schuylenberg op snaren en verrassend felle maar steeds smaakvolle elektrische gitaar.
Bodixchel gaf een anderhalf uur durend sfeervol concert in een door kaarsen verlicht eeuwenoude kleine knusse ruimte. Liederen vol engagement. Nogal eens intimistisch tot ontroerend, maar zeker ook vol vreugde. Want zoals dat Chileense lied over de barre armoede in haar refrein zo treffend herhaalt: Elke dag gaat telkens de zon weer op.
R U S T
De Gentse Feesten mogen dan bizar druk zijn, als je goed zoekt vind je de rustige plekjes heus wel. Nog zo'n verademing bood de binnenplaats van het Huis van Alijn, waar we aan het begin van de avond een ingetogen versie hoorden van She Moved through the fair door het trio Our Choice.