REPORTAGE
UIT GENT (3) 
Lila Downs
Van ulder pa tot spies Oud Klooster
De eerste twee delen van onze reportage uit Gent verschenen op dinsdag 19 november (Ambrozijn in de Vlaamse media) en woensdag 20 november (Concerten van de Gariaus en Ambrozijn). In deze derde en laatste aflevering hebben we het niet over Ambrozijn.
FNAC
Hoewel… nog even een klein detail. Nadat vrijdags (8/11) de cd Kabonka gepresenteerd was, zochten we de dag erna tevergeefs naar dit schijfje in de schappen van de FNAC. De cd-afdeling van dat warenhuis in Gent is over algemeen redelijk voorzien van folk- en aanverwante muziek. De maandag erna waren alle winkels gesloten vanwege Wapenstilstandsdag (zie Reportage uit Gent 1). Maar ook op dinsdag werd klanten nee verkocht op de vraag naar de nieuwe Ambrozijn. Pas op woensdag was 't zover. Zijn er in Gent trouwens nog meer adressen waar we terecht kunnen in onze zoektocht naar interessante folk- of roots-cd's? We kennen het winkeltje op de Geldmunt, maar daar krijgt de muziek wat ons betreft een té hoog zweefgehalte. Wie een alternatief weet, mag 't mailen.
Gezellig Onderuit Zonder Elektriek
In het tweede deel van ons verblijf in Gent hadden we nog wat concerten op ons programma staan. Het weekeinde daarna zouden we op zondagmiddag in Tilburg Wim Claeys en Maarten Decombel gaan beluisteren. Het zou er uiteindelijk niet van komen, omdat we nog vol zaten van 't weekje Gent. We hoorden dat het zeer geslaagd was, intiem dus op de juiste plaats. En natuurlijk werd het weer aangenaam omlijst met onderkoelde kletshumor van Claeys.
Toch nog even een leuk weetje over dit duo dat samen Gezellig Onderuit Zonder Elektriek vormt. We weten dat ze in een combinatie van diatonische accordeon en gitaar spannende interpretaties laten horen van traditionele Scandinavische, Vlaamse en Franse muziek. Het gratis stadsmagazine voor Gent, Zone 09/ omschrijft het op een originelere manier:
Twee gasten die leren spelen hebben van ulder grootvader, leren vloeken van ulder pa en leren zuipen van ulder zuster. Vlaams traditioneel dus…
Overigens zou dit duo twee dagen na Tilburg alweer op het podium zitten van Kinky Star op de Vlasmarkt 9 in Gent.
Roland & Rony: unieke blues-combinatie
Op maandagavond hadden we in Gent de keuze uit minstens twee aantrekkelijke concerten. In Het Trefpunt (Achter St.Jacob) is 's maandags geregeld boeiende live-muziek. Dit keer stond er het Koen de Cauter Trio. Aangezien het Trefpunt én Koen de Caut er voor ons geen onbekenden meer zijn en alle ingrediënten van het andere concert wel, kozen we voor De Fantast aan de Burgstraat in Gent, een soort alternatief buurthuis met lekkere hapjes en drankjes (ondermeer overheerlijke Rochefort 10). Er stond een bijzonder duo op het programma: Roland van Campenhout en Rony Verbiest.
Twee muzikanten die hun sporen meer dan verdiend hebben in verschillende genres en al een eeuwigheid aan de Vlaamse top vertoeven. Toch speelden ze nooit eerder samen en werd het een avondje "voor de vuist" zoals Roland van Campenhout ons toevertrouwde. Met zijn toevoeging "Plezant hè?" waren we het helemaal eens..
Van Campenhout is een vooraanstaand blues-messenger in België. Als gitarist begeleidde hij ooit Arno Hintjes in de band Charles Et les Lulus, maar bekender is hij als de blues-zanger/gitarist met zijn doorleefde bluesstem en meestampende voet. In die hoedanigheid zat hij ook op het podium van de Fantast.
Aan zijn zijde improviseerde Rony Verbiest op zijn accordeon en nam met zijn instrument hier en daar de rol van de blues-mondharmonica over. Bij mijn weten is Verbiest ook altsaxofonist wat ik meende te herkennen in zijn explosieve solootjes op accordeon. Verbiest is als begenadigd muzikant een veelgevraagd begeleider. Zo stond hij op het podium achter mensen als Jo Lemaire en Johan Verminnen. Met zijn eigen trio speelt hij meest musette-achtige muziek.
Als Van Campenhout met zijn elektrische gitaar een lekker blues-fundament legt zoals in Frankie en Johnny, of Venezuela, laat Verbiest zijn accordeon gieren als een sirene. In zijn enthousiasme stijgen zijn improvisaties tot grote hoogte, evenals hijzelf trouwens want blijven zitten op zijn kruk is dan onmogelijk. Bij Van Campenhouts bottleneck-werk beperkt Verbiest zich tot subtiele begeleiding of percussie op zijn blaasbalg.
Een uniek duo dat hoognodig in deze samenstelling een keer op een Nederlands festivalpodium hoort te staan.
Johannes Kerkorrel
Dinsdagavond hoorden we op de VRT-radio het bericht dat de Zuid-Afrikaanse zanger Johannes Kerkorrel op 42-jarige leeftijd een einde zijn leven heeft gemaakt. In augustus stond hij nog op het affiche van Dranouter. Zie hierover meer op onze pagina In Memoriam. In alle Vlaamse dagbladen stond een bericht over dit overlijden, kom daar in Nederland eens om.
Lila Downs
De laatste avond in een half gevulde Handelsbeurs genoten van de Mexicaanse wereldmuziekdiva-in wording Lila Downs. Normaal lopen we niet snel warm voor midden-amerikaanse en caraïbische klanken. Toch werden we dit keer meegesleept, al was het maar vanwege het aanstekelijk enthousiasme van de uitstekende groep rond Downs.
Met name spatte de lol af van de percussioniste en de harpiste, die ook nu en dan zo'n klein 16-snarig gitaartje bespeelde.
Voor de saxofonist/klarinettist kon de avond ook niet meer stuk. De bassist bleef - een bassist eigen - enigszins stoïcijns, evenals zijn maatje op gitaar en percussie.
Eind juli was Downs nog te zien op het Amsterdam Roots Festival. Toen las ik in een krant dat de muziek van Downs - als dochter van een Amerikaanse vader en een Indisch/Mexicaanse moeder - meer een Amerikaanse dan een Mexicaans touch had. Ik was er destijds niet bij, maar nu vraag ik me af of die recensent er toen wél bij geweest is. Het enige Amerikaanse was de verwijzing naar inspiratiebron Woody Guthrie en de verwerking van This Land is Your Land in een working-song.
Twee lange donkere vlechten rond een fijn geboetseerd gezicht. Een topje dat een blik gunt op haar blote buik. Ja, Downs is een leuke verschijning. Ze leeft zich enorm in en uit, is expressief maar belangrijker: ze heeft een gigantisch stembereik van hoog tot laag, van lief tot dreigend. Ze kondigt de nummers in duidelijk Engels aan. Dat is geen overbodige luxe. Want in de taal van de Maya's, die ze in sommige nummers bezigde, heb ik me nooit verdiept. De teksten gingen dan bijvoorbeeld over: Je bent een mooie vrouw, maar je stinkt…
Spiritueler was het nummer waarin een oude vrouw tegen haar kleinkind zegt: Huil niet aan mijn graf, maar zing voor mij. Anders blijft mijn geest jou onrustig achtervolgen…
Naarmate het concert vordert wordt de bas groovy-er en stijgt het meeklapgehalte. Niet dat ik daar zo'n voorstander van ben, maar meegevoerd door alle vrolijkheid verbaas ik me niet eens meer als de saxofonist zich een knap jongleur toont. Ondersteund door een solo van de percussioniste houdt een minuut lang drie ballen hoog.
Gelukkig worden ook slim intieme momenten ingelast met bijvoorbeeld een indrukwekkende harpsolo in "It's only a passing Thing".
Toen we de foyer vóór het concert betraden bezagen we met enig medelijden acht mensen die ingegaan waren op de aanbieding Combinatietickets Lunch & Concert. Ons mededogen met het achttal betrof niet de gerechten op hun bord - dat zag er aantrekkelijk uit - maar veeleer de troosteloosheid van slechts enkele tafeltjes in een té grote ruimte. Ze waren aan hun nagerecht toe, en zullen zich met het binnenstromend publiek gevoeld hebben als zaten ze te kijk in een etalage.
Even hadden we overwogen zo'n combinatieticket te nemen. Blij dat we kozen voor een eenvoudige Spies Oud Klooster bij 't sfeervolle Oud Klooster in de Zwarte Zusterstraat. .