Turbulent leven een zegen voor stem Willy Deville
Willy DeVille gaf samen met pianist Seth Farber en bassist David Keyes in Plato in Helmond een intiem en
ingetogen concert. Udo Holtappels was erbij en schreef een recensie in hetr Eindhovens Dagblad.
Hier enkele citaten:
…De aankondiging van het optreden van Willy DeVille had er al gewag van gemaakt dat de grote hits niet op de speellijst voorkwamen; een akoestische set stond op het programma, met vooral werk van zijn eigen helden. Even een gevoel van teleurstelling misschien, maar vanaf het moment dat DeVille zijn tanden in de muziek zet, weet je weer waarom hij een van de groten uit de popmuziek is. Hier staat iemand die het verhaal van de blues en de pijn van het hart zonder weerga kan verwoorden…
…Hij zijgt neer op een kruk, steekt een sigaret op en begint. De toon is gezet, dit wordt back to basic; de nummers zijn van ondergeschikt belang, het draait om het overbrengen van het gevoel, het verhaal. Het is een stem waarin het leven in al zijn facetten te horen is, de ups en downs, drank en nicotine, DeVille hoeft er niets voor te doen, het is er gewoon. Veel bluesklassiekers krijgen een prachtige eigen interpretatie en Ry Cooder komt een paar keer voorbij, een muzikant bij wie Midden-Amerikaanse invloeden veelvuldig aanwezig zijn...
…Toch zijn er ook enkele prachtige nummers van Deville zelf, waarbij Heaven stood still zelfs even bereikt waar hij in het nummer over zingt. De begeleiding is zeker in dit eigen werk heel sober. De twee begeleiders leggen een heel strak geweven muzikaal tapijt, waarover DeVille soepel zijn gouden strot laat lopen. Voor DeVilles stem is zijn turbulente leven alleen maar een zegen gebleken, voor zijn lijf waarschijnlijk minder, al lijkt het wel alsof DeVilles muziek een helende werking op zijn eigen gemoedstoestand heeft; zijn blik wordt tijdens het concert steeds helderder en het oogcontact met het publiek beter…