v.l.n.r.: Ankie Keultjes, Aggy de Kruijf, Gerard van Maasakkers, Jan Willem Roy, Thijs Muus, Femke Japing, Hugo Remmelt. Foto's Ronald Rietman
Naked Song: Sterke stemmen in Gemert
Afgelopen zondagavond genoot een bomvol eetcafé Alleman in Gemert van Naked Song. Dit festival dat voorheen twee avonden in beslag nam is nu teruggebracht tot één avond van 18 tot 22.30 uur. Drie optredens van ruim 'n uur. Nu Naked Song is ingekort tot één avond werkt de organisatie toe naar vier á vijf Naked Song-avonden per jaar. Zodra zich de mogelijkheid voordoet een interessante singer-songwriter te boeken wordt daar een programma omheen gebouwd om zo een Naked Song avond te creeëren, zo vertelde de organisatie zondagavond. Deze keer was Henk bij de concerten in Gemert en schreef daar een recensie over, die - zij het in beknoptere vorm - mogelijk ook verschijnt in de Helmondse editie van het Eindhovens Dagblad.
- door Henk -
Gemert kent een mooie traditie. Al jaren programmeert het festivalletje Naked Song singer-songwriters voor een publiek van echte liefhebbers. Toppers uit de Amerikaanse rootsmuziek stonden er, zoals David Olney en Eric Taylor. Afgelopen zondag was het in café Alleman de beurt aan Nederlandse vertolkers van dit in populariteit groeiend genre: Michael de Jong, Gerard van Maasakkers & Friends en het trio Remmelt, Muus & Femke.
Voor de presentator reden om in zijn aankondiging Naked Song te vervangen voor het nederlandstalige alternatief: Blote Ballades.
Overigens was de voertaal voor twee van de drie acts nog steeds engels. Gerard van Maasakkers hield het bij Brabants. Hij deed mee onder de voorwaarde dat hij er iets speciaals van mocht maken. En dat werd het. Van Maasakkers had zijn begeleidingsband thuis gelaten. Ondersteuning kwam nu van The Very Girls en Jan Willem Roy. Vier sterke stemmen bij elkaar, dat pakte schitterend uit.
Ankie Keultjes en Aggie de Kruijf, die samen als The Very Girls normaal amerikaanse roots-songs zingen, verzorgden de backing vocals bij Achter de Schuur, Liedje van Altijd, Boom aan de rivier en Ik bouw 'n huis. Van Maasakkers overweegt nu beide zangeressen op zijn komende cd te laten meezingen. Bovendien zit een engelse vertaling van Van Maasakkers' lied Kan de deur nie dicht in de pen van Ankie Keultjes.
De kruisbestuiving tussen Van Maasakkers en rootsgerichte collega's uit het Brabantse is langer aan de gang. Zo zingt hij vertalingen van nummers van The Watchman (Ad van Meurs) en JWRoy. Brabantse versies van die nummers van Roy, Broken Wings en September '95 vertolkte hij nu samen met Roy, terwijl de Knegselse rootsrocker een eigen indrukwekkende interpretatie gaf van Cis Verdonk. Opvallend is dat Roys gitaarspel met zijn rootsy stijl de nummers meer spanning meegeeft, dan dat ze hebben in Van Maasakkers' aanpak met zijn Vaste Mannen.
Van Maasakkers kreeg het publiek in Gemert volledig mee. Vol overgave werd het Salvé Regina meegezongen, zelfs door de verstokte roots- en bluesliefhebbers.
Michael de Jong
De stem van de Nederlands/Franse Amerikaan Michael de Jong gaat er in de loop der jaren op vooruit. Zijn betrekkelijke gitaartechniek wordt daarmee ruimschoots gecompenseerd. Hij bracht voor zijn doen een set rustige donkere liedjes. "Wie van mij dit keer iets vrolijkers verwacht, kan 't vergeten" grapt hij. Minder uptempo-werk dus dan voorheen, minder rauwe uithalen, maar aan gedrevenheid heeft zijn zang- en acteertalent niet ingeboet. Vooral de nummers van zijn nieuwe cd Last Chance Romance waren juweeltjes met een folky touch.
Remmelt, Muus & Femke
Het is vervelend om een groep direkt te vergelijken met een andere. Maar wil ik het Haagse Remmelt Muus & Femke in een handomdraai plaatsen, dan ontkom ik er niet aan. In de samenzang klinken ze namelijk zo knap als het legendarische Crosby Stills Nash & Young. Je doet het trio echter tekort ze als een kopie te beschouwen.
De meeste nummers worden geschreven door Thijs Muus en Hugo Remmelt zelf. Bovendien is hun ontspannen - vaak humoristische - presentatie geheel eigen. Elk nummer klinkt weer anders; de ene keer rock of blues, de andere keer folk of country. Met hun improvisatievermogen is niks mis; als de footbox van Muus het begeeft neemt Remmelt de percussie-rol over op z'n gitaar. Maar goed, die samenzang á la C,S,N&Y is wel een heel sterk en bepalend onderdeel van hun sound.
De kracht van het trio zit óók in hun transparantie: twee gitaren (soms ademstokkende bottleneck van Muus), een footbox, mondharmonica en drie prachtige stemmen. Femke Japing neemt in de samenzang nog een timide houding aan, maar als ze in haar solo's flink uithaalt dringt zich een vergelijking op met die andere Haagse, Anouk.
In een gevarieerd repertoire viel het door Thijs Muus geschreven en gezongen morbide Neil Young-achtige Bodyfarm op. Ingetogen klonk het door Femke gezongen traditional-achtige stemmige liefdesliedje Lover, lover (de b-kant van de nieuwe single If We Should Fall). Jammer was dat de herrie aan de bar in toenemende mate stoorde.
Remmelt, Muus & Femke treedt a.s. maandag op in het RTL-4 tv-programma Barend en Van Dorp, maar dan versterkt met bas en drums.